EGZAMINY SPECJALIZACYJNE -FORUM PROTESTU - Projekt ustawy z dnia 31 sierpnia 2010 r.

A zatem zniesienie limitu podejść do PES, czyżby? Jak twierdzi „Kurier Medycyny Praktycznej”: „Termin zgłaszania uwag do projektu upływa 2 października. (2010 roku uwaga WB)”, mogą jeszcze trochę „pomajstrować”...
Oto fragment "projektu":

"- uregulowanie ustawowe zasad przeprowadzania PES; umożliwienie lekarzom,

przystępowanie do PES po raz czwarty i kolejny aż do pozytywnego złożenia PES, oraz wprowadzenie opłaty za zdawanie PES po raz czwarty i kolejny stanowiącej dochód budżetu państwa."

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.(strona MZ->www.mz.gov.pl/wwwmz/index)

Strona 1 z 51

USTAWA

z dnia r.

o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty

Art. 1. W ustawie z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z

2008 r. Nr 136, poz. 857, z późn. zm.1)) wprowadza się następujące zmiany:

1) w art. 2 ust. 3 otrzymuje brzmienie:

„3. Za wykonywanie zawodu lekarza uważa się także prowadzenie przez lekarza prac

badawczych w dziedzinie nauk medycznych lub promocji zdrowia, nauczanie zawodu

lekarza, kierowanie zakładem opieki zdrowotnej lub zatrudnienie w podmiotach

zobowiązanych do finansowania świadczeń opieki zdrowotnej ze środków publicznych

w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki

zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2008 r. Nr 164, poz.

1027, z późn. zm.2)) lub urzędach te podmioty obsługujących, w ramach którego

wykonuje się czynności związane z przygotowywaniem, organizowaniem lub nadzorem

nad udzielaniem świadczeń opieki zdrowotnej.”;

2) w art. 5:

a) w ust. 1 w pkt 2:

– lit. a otrzymuje brzmienie:

„a) dyplom lekarza wydany przez polską szkołę wyższą potwierdzający ukończenie

studiów na kierunku lekarskim rozpoczętych przed dniem 1 października 2011 r.

lub dyplom lekarza dentysty wydany przez polską szkołę wyższą potwierdzający

ukończenie studiów na kierunku lekarsko–dentystycznym rozpoczętych przed

dniem 1 października 2011 r., lub”,

– po lit. a dodaje się lit. aa w brzmieniu:

„aa) dyplom lekarza wydany przez polską szkołę wyższą potwierdzający

ukończenie sześcioletnich studiów na kierunku lekarskim obejmujących co

najmniej 5500 godzin dydaktycznych zajęć teoretycznych i praktycznych, w tym

1) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22,

poz. 120, Nr 40, poz. 323, Nr 76, poz. 641 i Nr 219, poz. 1706 i 1708 oraz z 2010 r. Nr 81, poz. 531 i Nr 107,

poz. 679.

2) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2008 r. Nr 216, poz. 1367, Nr

225, poz. 1486, Nr 227, poz. 1505, Nr 234, poz. 1570 i Nr 237, poz. 1654, z 2009 r. Nr 6, poz. 33, Nr 22, poz.

120, Nr 26, poz. 157, Nr 38, poz. 299, Nr 92, poz. 753, Nr 97, poz. 800, Nr 98, poz. 817, Nr 111, poz. 918, Nr

118, poz. 989, Nr 157, poz. 1241 i Nr 161, poz. 1278 oraz z 2010 r. Nr 50, poz.301, Nr 107, poz.679, Nr 125,

poz. 842 i Nr 127, poz. 857.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 2 z 51

dwusemestralne praktyczne nauczanie w dziedzinach klinicznych na 6 roku

studiów (praktykę zawodową) lub dyplom lekarza dentysty wydany przez polską

szkołę wyższą potwierdzający ukończenie pięcioletnich studiów na kierunku

lekarsko–dentystycznym obejmujących co najmniej dwusemestralne praktyczne

nauczanie na 5 roku studiów (praktykę zawodową), lub”,

c) uchyla się 3–5,

d) dodaje się ust. 6–11 w brzmieniu:

„6. Praktyka zawodowa, o której mowa w ust. 1 pkt 2 lit. aa, jest odbywana w

szpitalach klinicznych albo w innych podmiotach uprawnionych do udzielania

świadczeń zdrowotnych, które zawarły w tym zakresie umowy z uczelniami

medycznymi.

7. Jednostki, o których mowa w ust. 6:

1) udzielają świadczenia zdrowotne umożliwiające realizację ramowego programu

praktyki zawodowej;

2) zatrudniają lekarzy, lekarzy dentystów posiadających kwalifikacje zawodowe

odpowiadające rodzajowi zajęć teoretycznych i praktycznych określonych w

ramowym programie praktyki zawodowej;

3) posiadają bazę diagnostyczno–terapeutyczną umożliwiającą realizację ramowego

programu praktyki zawodowej.

8. Osoba odbywająca praktykę zawodową prowadzi dziennik praktyk.

9. Osoba odbywająca praktykę zawodową wykonuje czynności wynikające z

ramowego programu praktyki zawodowej pod bezpośrednim nadzorem opiekuna.

10. Opiekunem może być lekarz, lekarz dentysta będący nauczycielem

akademickim albo inny lekarz, lekarz dentysta posiadający 3–letni staż zawodowy

albo specjalizację w odpowiedniej dziedzinie medycyny właściwej dla danej części

programu praktyki zawodowej.

11. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, ramowy

program praktyki zawodowej oraz sposób jej odbywania, dokumentowania i

zaliczania, w tym zakres danych, które powinny być zawarte w dzienniku praktyk,

uwzględniając w szczególności konieczność zapewnienia wiedzy i umiejętności

niezbędnych do samodzielnego wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty.”;

3) po art. 5e dodaje się art. 5f w brzmieniu:

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 3 z 51

„Art. 5f. Lekarzowi, który został skierowany do odbycia stażu adaptacyjnego, o którym

mowa w art. 5c ust. 2, okręgowa rada przyznaje prawo wykonywania zawodu na czas

określony niezbędny do odbycia tego stażu. Odbycie testu umiejętności nie wymaga

posiadania prawa wykonywania zawodu.”;

4) w art. 6:

a) w ust. 1 pkt 1otrzymuje brzmienie:

„1) określonych w art. 5 ust. 1 oraz w ust. 2;”,

b) uchyla się ust. 6,

c) ust. 7 otrzymuje brzmienie:

7. W celu uzyskania prawa wykonywania zawodu do odbycia stażu adaptacyjnego, o

którym mowa w art. 5c ust. 2 - lekarz, lekarz dentysta przedstawia okręgowej radzie

lekarskiej, na obszarze której zamierza odbyć staż adaptacyjny, dokumenty

stwierdzające spełnienie wymagań, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, 3-5, ust. 2

oraz w art. 5c ust. 1 pkt 1 lub 2, oraz decyzję właściwego organu w sprawie odbycia

stażu adaptacyjnego.”,

d) ust. 10 otrzymuje brzmienie:

„10. Na podstawie złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w ust. 1-7,

okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo

wykonywania zawodu lekarza dentysty i wydaje dokument „Prawo wykonywania

zawodu lekarza” albo „Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”.”;

5) w art. 6a ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:

„1. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza albo

odmawia przyznania tego prawa niezwłocznie po złożeniu wszystkich dokumentów

określonych ustawą, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dnia ich złożenia.

1a. W przypadku stwierdzenia w dokumentach braków formalnych okręgowa izba

lekarska w terminie 14 dni od dnia ich otrzymania wzywa do ich uzupełnienia.”;

6) w art. 7:

a) w ust. 1 uchyla się pkt 6 i 7,

b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:

„2. Cudzoziemcowi, o którym mowa w ust. 1, można na czas określony przyznać

prawo wykonywania zawodu lekarza albo prawo wykonywania zawodu lekarza

dentysty, jeżeli spełnia warunki określone w ust. 1 pkt 1–4 i 8.”;

7) w art. 8 ust. 1 otrzymuje brzmienie:

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 4 z 51

„1. Lekarz, który uzyskał prawo wykonywania zawodu, podlega wpisowi do rejestru

prowadzonego przez właściwą okręgową radę lekarską.”;

8) po art. 9a dodaje się art. 9b w brzmieniu:

„Art. 9a. 1. Lekarz udzielający stale świadczeń zdrowotnych zawodnikom narodowej

drużyny sportowej, biorącej udział w igrzyskach olimpijskich, paraolimpijskich,

mistrzostwach świata lub Europy, zwanych dalej „wydarzeniem sportowym”,

organizowanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, może w czasie trwania tego

wydarzenia sportowego wykonywać zawód lekarza bez konieczności uzyskania prawa

wykonywania zawodu, jeżeli złoży w Okręgowej Izbie Lekarskiej w Warszawie:

1) pisemne oświadczenie o zamiarze czasowego wykonywania zawodu lekarza na

terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz

2) zaświadczenie wydane przez właściwy organ państwa, w którym wykonuje zawód

lekarza, że posiada w tym państwie prawo do wykonywania zawodu lekarza, które w

czasie składania oświadczenia nie jest zawieszone ani ograniczone, oraz

3) dokument potwierdzający kwalifikacje formalne lekarza.

2. Oświadczenie oraz dokumenty, o których mowa w ust. 1, lekarz składa za

pośrednictwem organizatora wydarzenia sportowego, nie później niż na 60 dni przed

rozpoczęciem tego wydarzenia.

3. Okręgowa Izba Lekarska w Warszawie po otrzymaniu oświadczenia oraz

dokumentów, o których mowa w ust. 1, wydaje lekarzowi zaświadczenie o spełnieniu

obowiązku złożenia oświadczenia oraz dokumentów, o których mowa w ust. 1.

4. Wydanie zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2c, podlega opłacie w wysokości nie

wyższej niż 1,5% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze

przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa

Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej

„Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku.

5. Opłata stanowi przychód Okręgowej Izby Lekarskiej w Warszawie.”;

9) art. 10 otrzymuje brzmienie:

„Art. 10. 1. Lekarz, który przez okres 5 lat nie wykonywał zawodu lekarza, a

zamierza podjąć jego wykonywanie jest obowiązany do zawiadomienia o tym

właściwej okręgowej rady lekarskiej i odbycia przeszkolenia uzupełniającego, o

którym mowa w art. 11 ust. 2.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 5 z 51

2. Przepisów ust. 1 nie stosuje się do lekarza będącego obywatelem państwa

członkowskiego Unii Europejskiej, który posiada dyplom lub inne dokumenty

poświadczające formalne kwalifikacje wymienione w wykazie, o którym mowa w art.

6b, i dotychczas nie uzyskał prawa wykonywania zawodu lekarza albo prawa

wykonywania zawodu lekarza dentysty na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.”;

10) w art. 11 ust. 4 otrzymuje brzmienie:

„4. W razie nieusprawiedliwionego niezgłoszenia się lekarza posiadającego prawo

wykonywania zawodu przed komisją, o której mowa w ust. 1, lub uchylania się od

uczestnictwa w uzupełniającym przeszkoleniu, o którym mowa w ust. 2, okręgowa rada

lekarska podejmuje uchwałę o zawieszeniu lekarza w prawie wykonywania zawodu

albo o ograniczeniu w wykonywaniu określonych czynności medycznych do czasu

zakończenia tego przeszkolenia.”;

11) w art. 12 ust. 6 otrzymuje brzmienie:

„6. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady

Lekarskiej, określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i sposób działania

komisji, o której mowa w ust. 1, oraz tryb orzekania o niezdolności do wykonywania

zawodu lekarza, mając na uwadze przeprowadzenie właściwej oceny poziomu

przygotowania zawodowego lekarza i realizacji obowiązku doskonalenia

zawodowego.”;

12) w art. 14 wprowadzenie do wyliczenia otrzymuje brzmienie:

„14. Prawo wykonywania zawodu lekarz traci z mocy prawa w razie:”

13) tytuł rozdziału 3 otrzymuje brzmienie:

„Kształcenie podyplomowe”;

14) uchyla się art. 15;

15) art. 16 otrzymuje brzmienie:

„Art. 16. 1. Lekarz może uzyskać tytuł specjalisty w określonej dziedzinie medycyny:

1) po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego oraz

2) po złożeniu Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego, zwanego dalej „PES”, albo

3) po uznaniu za równoważny tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.

2. Szkolenie specjalizacyjne w określonej dziedzinie medycyny jest szkoleniem

modułowym i składa się z:

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 6 z 51

1) modułu podstawowego odpowiadającego podstawowemu zakresowi wiedzy

teoretycznej i umiejętności praktycznych z danej dziedziny medycyny lub wspólnego

dla pokrewnych dziedzin medycyny oraz

2) modułu specjalistycznego odpowiadającego profilowi specjalizacji, w którym lekarz

może kontynuować szkolenie specjalizacyjne po ukończeniu określonego modułu

podstawowego, albo

3) modułu jednolitego, właściwego dla danej specjalizacji.

3. Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne, po zaliczeniu modułu podstawowego,

może zmienić dziedzinę medycyny, w której chce kontynuować szkolenie

specjalizacyjne pod warunkiem zakwalifikowania się do jej odbywania w ramach

postępowania kwalifikacyjnego, o którym mowa w art. 16c ust. 5.

4. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia może uznać

dotychczasowy dorobek zawodowy i naukowy lekarza za równoważny z realizacją

programu specjalizacji w nowej dziedzinie medycyny, nieobjętej dotychczasowym

systemem szkolenia specjalizacyjnego i podjąć decyzję o dopuszczeniu lekarza do PES.

5. Lekarz posiadający stopień naukowy doktora habilitowanego i mający odpowiedni

dorobek zawodowy i naukowy w zakresie modułu specjalistycznego, o którym mowa w

ust. 2 pkt 2, i posiadający tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie

odpowiadającej modułowi podstawowemu, o którym mowa w ust. 2 pkt 1, może

ubiegać się o skierowanie go do odbywania tego modułu specjalistycznego bez

postępowania kwalifikacyjnego, na wniosek właściwego konsultanta krajowego.

6. W przypadku lekarza, o którym mowa w ust. 5, który rozpoczął szkolenie

specjalizacyjne, kierownik specjalizacji może wystąpić do dyrektora Centrum

Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „CMKP”, o uznanie

dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za równoważny ze

zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości modułu specjalistycznego.

7. W przypadku lekarza posiadającego stopień naukowy doktora habilitowanego i

mającego odpowiedni dorobek zawodowy i naukowy w zakresie modułu

specjalistycznego, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, i posiadający tytuł specjalisty lub

specjalizację II stopnia w dziedzinie odpowiadającej modułowi podstawowemu, o

którym mowa w ust. 2 pkt 1, zakwalifikowanego do odbywania szkolenia

specjalizacyjnego w trybie postępowania kwalifikacyjnego, kierownik specjalizacji w

porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym może wystąpić do dyrektora

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 7 z 51

CMKP o uznanie dotychczasowego dorobku naukowego i zawodowego lekarza za

równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości, programu modułu

specjalistycznego.

8. Dyrektor CMKP na podstawie opinii powołanego przez niego zespołu, może uznać w

drodze decyzji dotychczasowy dorobek naukowy i zawodowy lekarza, o którym mowa

w ust. 5–7, za równoważny ze zrealizowaniem przez niego, w części lub w całości,

szczegółowego programu modułu specjalistycznego, a w przypadku uznania za

równoważny w całości – podjąć decyzję o dopuszczeniu tego lekarza do PES.

9. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 8, wchodzą:

1) właściwy konsultant krajowy;

2) kierownik specjalizacji;

3) przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego;

4) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający tytuł specjalisty w danej

dziedzinie medycyny i stopień naukowy doktora habilitowanego.

10. Od decyzji, o której mowa w ust. 8, lekarz może się odwołać do ministra

właściwego do spraw zdrowia.

11. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wykaz

specjalizacji, w których można uznać moduł specjalistyczny, o którym mowa w ust. 2

pkt 2, oraz sposób i tryb uznawania dorobku zawodowego i naukowego, kierując się

równoważnością dorobku zawodowego i naukowego lekarza z danym programem

specjalizacji.”;

16) po art. 16b dodaje się art. 16c–16z w brzmieniu:

„Art. 16c. 1. Lekarz składa wniosek o odbywanie szkolenia specjalizacyjnego w

wybranej dziedzinie medycyny odpowiednio do:

1) wojewody właściwego ze względu na obszar województwa, na terenie którego

zamierza odbywać szkolenie specjalizacyjne;

2) Ministra Obrony Narodowej lub wyznaczonej przez niego jednostki organizacyjnej –

w przypadku lekarzy będących żołnierzami w czynnej służbie wojskowej oraz

pełniących służbę lub zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej utworzonych przez

Ministra Obrony Narodowej;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 8 z 51

3) ministra właściwego do spraw wewnętrznych – w przypadku lekarzy pełniących

służbę lub zatrudnionych w zakładzie opieki zdrowotnej, w stosunku do którego

minister właściwy do spraw wewnętrznych pełni funkcję organu założycielskiego.

2. Złożenie wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, następuje w formie wniosku

elektronicznego, generowanego elektronicznie i pobieranego na stronie internetowej

wojewody. Wojewoda potwierdza elektronicznie zapisanie zgłoszonych na wniosku

danych. Lekarz po wypełnieniu formularza i jego wydrukowaniu składa wniosek

podpisany własnoręcznie do wojewody.

3. Lekarz może złożyć wniosek o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego, jeżeli nie

toczy się w jego sprawie postępowanie, o którym mowa w art. 11 lub 12.

4. W celu zakwalifikowania lekarza do odbycia szkolenia specjalizacyjnego

przeprowadza się postępowanie kwalifikacyjne, które obejmuje ocenę formalną

wniosku o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego oraz postępowanie konkursowe.

5. Postępowanie kwalifikacyjne przeprowadzają dwa razy w roku odpowiednio

wojewoda, Minister Obrony Narodowej albo minister właściwy do spraw

wewnętrznych, zwani dalej „organami prowadzącymi postępowanie kwalifikacyjne”.

6. Postępowanie konkursowe przeprowadza się, jeżeli liczba kandydatów do odbycia

szkolenia specjalizacyjnego spełniających warunki określone w ust. 3 jest większa niż

liczba miejsc szkoleniowych.

7. W postępowaniu konkursowym uwzględnia się:

1) średnią ocen uzyskaną w okresie studiów liczoną do dwóch znaków po przecinku

albo wynik egzaminu w zakresie odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia albo PES,

jeżeli posiada odpowiednią specjalizację I lub II stopnia bądź tytuł specjalisty;

2) dorobek zawodowy;

3) dorobek naukowy.

8. W przypadku uzyskania takiej samej liczby punktów za średnią ocen z okresu

studiów oraz dorobku naukowego i zawodowego w danej dziedzinie albo w przypadku

uzyskania takiej samej liczby punktów za egzamin w zakresie odpowiedniej

specjalizacji I lub II stopnia albo PES oraz liczby punktów uzyskanych za dorobek

zawodowy i naukowy, przeprowadza się ocenę punktową predyspozycji i motywacji

kandydatów, mającą na celu dokonanie oceny zaangażowania lekarza w zakres

wybranej dziedziny medycyny oraz motywacji do podjęcia szkolenia specjalizacyjnego

w tej dziedzinie.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 9 z 51

9. Wynik postępowania konkursowego danej dziedzinie medycyny stanowi:

1) procent maksymalnej liczby punktów uzyskanych za średnią ocen uzyskanych w

okresie studiów oraz liczby punktów uzyskanych za dorobek zawodowy i naukowy,

albo

2) procent maksymalnej liczby punktów uzyskanych za egzamin w zakresie

odpowiedniej specjalizacji I lub II stopnia albo PES oraz liczby punktów uzyskanych za

dorobek zawodowy i naukowy

– a w przypadku, o którym mowa w ust. 8, dodatkowo ocenę punktową predyspozycji i

motywacji kandydatów.

10. W przypadku konieczności przeprowadzenia oceny predyspozycji i motywacji

kandydatów, postępowanie kwalifikacyjne w tym zakresie przeprowadzają Państwowe

Komisje Specjalizacyjne, zwane dalej „PKS”, powoływane i odwoływane odpowiednio

przez właściwy organ prowadzący postępowanie kwalifikacyjne.

11. Do odbywania szkolenia specjalizacyjnego kwalifikuje się lekarzy, w liczbie

odpowiadającej liczbie wolnych miejsc przyznanych na dane postępowanie

kwalifikacyjne w danej dziedzinie medycyny w danym województwie albo posiadanych

przez dany podmiot, w kolejności od najwyższego wyniku uzyskanego w postępowaniu

konkursowym.

12. Lekarz może się zwrócić się do organu prowadzącego postępowanie kwalifikacyjne

o weryfikację postępowania kwalifikacyjnego odpowiednio, w terminie 20 dni od dnia

ogłoszenia na stronie internetowej tego organu listy lekarzy zakwalifikowanych i

niezakwalifikowanych do rozpoczęcia danego szkolenia specjalizacyjnego.

13. Lista lekarzy niezakwalifikowanych do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w

określonej dziedzinie medycyny zawiera pouczenie dotyczące weryfikacji, o której

mowa w ust. 12.

14. Szczegółowy sposób i tryb przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego określa

regulamin postępowania kwalifikacyjnego wydany na podstawie art. 16h ust. 1 pkt 4.

15. Organ prowadzący postępowanie kwalifikacyjne, uwzględniając wynik

przeprowadzonego postępowania kwalifikacyjnego, kieruje lekarza do odbywania

szkolenia specjalizacyjnego w podmiocie, o którym mowa w art. 19f ust. 1,

posiadającym wolne miejsca szkoleniowe.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 10 z 51

16. Lekarz może zostać skierowany do odbywania szkolenia specjalizacyjnego w

określonej dziedzinie medycyny po dostarczeniu dokumentu „Prawa wykonywania

zawodu lekarza” albo „Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”.

17. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, punktowe

kryteria kwalifikacji do odbywania szkolenia specjalizacyjnego, mając na celu

konieczność zapewnienia obiektywności i przejrzystości postępowania

kwalifikacyjnego.

Art.16d. 1. W skład PKS wchodzą lekarze specjaliści w dziedzinie medycyny objętej

postępowaniem kwalifikacyjnym:

1) właściwy konsultant wojewódzki lub jego przedstawiciel – jako przewodniczący

PKS;

2) przedstawiciel okręgowej rady lekarskiej właściwej ze względu na miejsce

prowadzonego postępowania kwalifikacyjnego;

3) przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego;

4) przedstawiciel organu prowadzącego postępowanie kwalifikacyjne.

2. Członek PKS nie może pełnić funkcji, jeżeli lekarz przystępujący do oceny

predyspozycji i motywacji jest:

1) jego małżonkiem;

2) osobą pozostającą z nim w stosunku pokrewieństwa albo powinowactwa do drugiego

stopnia albo przysposobienia;

3) osobą pozostającą z nim we wspólnym pożyciu;

4) osobą pozostającą wobec niego w stosunku zależności służbowej.

3. Powody wyłączenia określone w ust. 2 pkt 1 i 2 trwają pomimo ustania małżeństwa

lub przysposobienia.

4. Członkowie PKS składają organowi prowadzącemu postępowanie kwalifikacyjne

pisemne oświadczenie, że nie pozostają z żadnym z lekarzy podlegających ocenie

predyspozycji i motywacji, w stosunku, o którym mowa w ust. 2, oraz nie zostali

skazani prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z oskarżenia

publicznego.

5. Organ prowadzący postępowanie kwalifikacyjne odwołuje członka PKS w

przypadku:

1) złożenia rezygnacji;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 11 z 51

2) choroby trwale uniemożliwiającej sprawowanie przez niego funkcji członka PKS;

3) niewykonywania lub nienależytego wykonywania obowiązków członka PKS;

4) skazania prawomocnym wyrokiem sądu za przestępstwo umyślne ścigane z

oskarżenia publicznego;

5) złożenia niezgodnie z prawdą oświadczenia, o którym mowa w ust. 4.

6. Członkom PKS przysługuje wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji, ze

środków organu prowadzącego postępowanie kwalifikacyjne, w wysokości nie wyższej

niż 10 % przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez

wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa Głównego Urzędu

Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski”,

w drodze obwieszczenia, w terminie do dnia 15 stycznia każdego roku, a także zwrot

kosztów podróży i zakwaterowania oraz diety na zasadach określonych w przepisach o

należnościach przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub

samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze

kraju.

Art. 16e. 1. Lekarz może odbywać w tym samym okresie tylko jedno szkolenie

specjalizacyjne.

2. Lekarz, który odbywał szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury, nie może

ubiegać się o odbywanie innego szkolenia specjalizacyjnego w tym trybie, z wyjątkiem

szkolenia specjalizacyjnego w dziedzinie uznanej za priorytetową.

Art. 16f.1. Przed postępowaniem kwalifikacyjnym minister właściwy do spraw zdrowia

określa i ogłasza na swojej stronie internetowej liczbę miejsc szkoleniowych objętych

rezydenturą dla lekarzy, w poszczególnych dziedzinach medycyny, z podziałem na

województwa, na podstawie zapotrzebowania zgłoszonego przez wojewodów

uwzględniającego wolne miejsca szkoleniowe, potrzeby zdrowotne obywateli oraz

dostępność świadczeń zdrowotnych w danej dziedzinie medycyny na obszarze danego

województwa.

2. Przed postępowaniem kwalifikacyjnym wojewoda ogłasza liczbę miejsc

szkoleniowych nieobjętych rezydenturą dla lekarzy w poszczególnych dziedzinach

medycyny z uwzględnieniem miejsc szkoleniowych dla lekarzy bez specjalizacji oraz

lekarzy posiadających odpowiednią specjalizację.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 12 z 51

3. Niewykorzystane miejsca szkoleniowe objęte rezydenturą, przyznane na dane

postępowanie kwalifikacyjne dla danego województwa w danej dziedzinie medycyny,

wojewoda może dodatkowo przyznać lekarzom, którzy brali udział w postępowaniu

kwalifikacyjnym na te miejsca szkoleniowe i zajęli kolejne najwyższe miejsca na liście

rankingowej, uwzględniając wszystkie dziedziny, w których były przyznane miejsca

szkoleniowe objęte rezydenturą.

4. Wojewoda może dodatkowo przyznawać miejsca szkoleniowe – w tym objęte

rezydenturą, nie później niż do 2 miesięcy od dnia zakończenia danego postępowania

kwalifikacyjnego.

5. Przed postępowaniem kwalifikacyjnym Minister Obrony Narodowej określa i ogłasza

liczbę wolnych miejsc szkoleniowych dla lekarzy będących żołnierzami w czynnej

służbie wojskowej oraz pełniących służbę lub zatrudnionych w zakładach opieki

zdrowotnej utworzonych przez Ministra Obrony Narodowej, biorąc pod uwagę potrzeby

Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej.

6. Przed postępowaniem kwalifikacyjnym minister właściwy do spraw wewnętrznych

ogłasza liczbę wolnych miejsc szkoleniowych dla lekarzy pełniących służbę lub

zatrudnionych w zakładach opieki zdrowotnej, w stosunku do których minister

właściwy do spraw wewnętrznych pełni funkcję organu założycielskiego.

Art. 16g. 1. Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne na podstawie programu

specjalizacji ustalonego dla danej dziedziny medycyny, z uwzględnieniem

odpowiedniego modułu.

2. Lekarz będący żołnierzem w czynnej służbie wojskowej w ramach odbywanego

szkolenia specjalizacyjnego jest obowiązany odbyć i zaliczyć szkolenie uzupełniające,

odpowiednie dla danej dziedziny medycyny, w zakresie wynikającym ze specyfiki

służby wojskowej i potrzeb obronności kraju, na podstawie programu uzupełniającego,

o którym mowa w art. 16h ust. 2.

3. Program specjalizacji zawiera:

1) zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wymaganych umiejętności praktycznych,

które lekarz jest obowiązany opanować w trakcie szkolenia specjalizacyjnego, z

uwzględnieniem elementów danej dziedziny medycyny oraz dziedzin pokrewnych, w

szczególności elementów farmakologii klinicznej, farmakoekonomiki, onkologii,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 13 z 51

medycyny paliatywnej, medycyny ratunkowej, promocji zdrowia i zdrowia

publicznego, orzecznictwa lekarskiego i prawa medycznego;

2) formy i metody pogłębiania i uzupełniania wiedzy teoretycznej oraz nabywania i

doskonalenia umiejętności praktycznych, a w szczególności:

a) kurs specjalizacyjny wprowadzający w pierwszym roku odbywania szkolenia

specjalizacyjnego, obejmujący wprowadzenie w problematykę, cele i obszar działania

danej specjalności oraz zadania, kompetencje i oczekiwane wyniki kształcenia

specjalisty w tej dziedzinie,

b) niezbędne kursy specjalizacyjne obejmujące określony zakres wymaganej wiedzy

teoretycznej w danej dziedzinie medycyny i dziedzinach pokrewnych,

c) kurs w zakresie ratownictwa medycznego,

d) kurs w zakresie zdrowia publicznego,

e) kurs w zakresie prawa medycznego,

f) szkolenie i uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonywanie w ustalonej liczbie

określonych zabiegów lub procedur medycznych,

g) staże kierunkowe obejmujące określony zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności

praktycznych,

h) pełnienie dyżurów medycznych określonych w programie danej specjalizacji lub

pracę w systemie zmianowym lub równoważnym czasie pracy w maksymalnym czasie

pracy dopuszczonym w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej,

i) samokształcenie kierowane;

3) okres trwania szkolenia specjalizacyjnego;

4) formy i metody kontroli wraz z oceną wiedzy teoretycznej i nabytych umiejętności

praktycznych;

5) sposób i tryb uzyskania potwierdzenia posiadania umiejętności praktycznych

określonych programem specjalizacji;

6) zakres merytoryczny PES;

7) standardy akredytacyjne podmiotów szkolących, odpowiadające warunkom jakie

muszą spełnić jednostki w celu zapewnienia realizacji danego programu specjalizacji.

4. Program specjalizacji opracowuje i aktualizuje, zgodnie z postępem wiedzy

medycznej, zespół ekspertów powołany przez dyrektora CMKP. Program specjalizacji

redaguje CMKP i zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 14 z 51

5. Członków zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 4, powołuje i odwołuje

dyrektor CMKP. Członkowie zespołu ekspertów są powoływani spośród lekarzy

posiadających tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny, dla

której ma być opracowany program specjalizacji, lub w dziedzinach pokrewnych,

spośród osób zgłoszonych przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny

lub konsultantów krajowych z dziedzin pokrewnych, stowarzyszenia lekarskie, zwane

dalej „towarzystwami naukowymi”, Naczelną Radę Lekarską oraz CMKP.

6. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 5, wchodzą:

1) konsultant krajowy w danej dziedzinie lub jego przedstawiciel lub przedstawiciele

lub konsultanci krajowi w dziedzinach pokrewnych lub ich przedstawiciele;

2) przedstawiciel lub przedstawiciele właściwych towarzystw naukowych dla danej

dziedziny medycyny, a w przypadku braku w dziedzinie pokrewnej;

3) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej;

4) przedstawiciel CMKP.

7. Na przewodniczącego zespołu ekspertów dyrektor CMKP powołuje konsultanta

krajowego w dziedzinie medycyny, dla której ma być opracowany program

specjalizacji, a jeżeli nie został powołany – w dziedzinie pokrewnej.

8. CMKP podaje do wiadomości zatwierdzone przez ministra zdrowia programy

specjalizacji, w formie informacji i publikacji na stronie internetowej CMKP.

Art. 16h. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia określa, w drodze rozporządzenia:

1) wykaz modułów podstawowych i wykaz specjalizacji posiadających wspólny moduł

podstawowy,

2) wykaz modułów jednolitych, właściwych dla danego szkolenia specjalizacyjnego

– uwzględniając powiązania dziedzin medycyny w ramach modułów i w ramach

specjalizacji odbywanych według przepisów dotychczasowych, dziedziny medycyny

oraz minimalne okresy kształcenia w odniesieniu do tych dziedzin, określone w

przepisach Unii Europejskiej, a także aktualny stan wiedzy medycznej;

3) wzory wniosków o rozpoczęcie szkolenia specjalizacyjnego dla obywateli polskich i

cudzoziemców,

4) regulamin postępowania kwalifikacyjnego

– biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia obiektywności i przejrzystości

postępowania kwalifikacyjnego.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 15 z 51

2. Minister Obrony Narodowej, po zasięgnięciu opinii Wojskowej Rady Lekarskiej, w

porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia określi, w drodze

rozporządzenia, programy uzupełniające dla określonej specjalizacji, uwzględniające

zakres wymaganej wiedzy teoretycznej i wymaganych umiejętności praktycznych,

formy i metody ich nabywania, okres trwania i sposób odbywania szkolenia

uzupełniającego oraz formy i metody oceny nabytej przez lekarza wiedzy i umiejętności

oraz sposób zaliczenia szkolenia uzupełniającego, mając na uwadze nabycie przez

lekarza dodatkowej wiedzy do udzielania świadczeń zdrowotnych w określonej

dziedzinie medycyny, w zakresie i warunkach wynikających ze specyfiki służby

wojskowej i potrzeb obronności kraju.

3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady

Diagnostów Laboratoryjnych określa, w drodze rozporządzenia, wykaz specjalizacji

uprawniających lekarza do samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki

laboratoryjnej w laboratorium, uwzględniając odpowiedni zakres wiedzy i umiejętności

określonych w programie specjalizacji niezbędnych do samodzielnego wykonywania

czynności diagnostyki laboratoryjnej.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia,

priorytetowe dziedziny medycyny, kierując się bieżącą strategią rządu i potrzebami w

zakresie realizacji świadczeń zdrowotnych.

Art.16i. 1. Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne na podstawie umowy o pracę

zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne na czas określony w

programie specjalizacji, zwanej dalej „rezydenturą”.

2. Lekarz na swój wniosek może również odbywać szkolenie specjalizacyjne, w

ramach wolnych miejsc szkoleniowych, w podmiotach prowadzących szkolenie

specjalizacyjne:

1) na podstawie umowy o pracę zawartej z podmiotem prowadzącym szkolenie

specjalizacyjne w danej dziedzinie medycyny, w której określa się tryb odbywania

szkolenia specjalizacyjnego i zakres wzajemnych zobowiązań na czas trwania szkolenia

specjalizacyjnego;

2) w ramach płatnego urlopu szkoleniowego udzielanego pracownikowi na czas

trwania szkolenia specjalizacyjnego na podstawie odrębnych przepisów;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 16 z 51

3) na podstawie umowy o pracę zawartej z innym podmiotem niż podmiot prowadzący

szkolenie specjalizacyjne, zapewniającej realizację części programu specjalizacji w

zakresie samokształcenia, szkolenia i uczestniczenia w wykonywaniu oraz

wykonywanie ustalonej liczby określonych zabiegów lub procedur medycznych,

pełnienie dyżurów medycznych, które lekarz jest obowiązany pełnić w czasie realizacji

programu specjalizacji w czasie pracy dopuszczonym przepisami o zakładach opieki

zdrowotnej i w ramach płatnych urlopów szkoleniowych udzielanych pracownikowi na

czas niezbędny do zrealizowania pozostałej części programu w podmiocie

prowadzącym szkolenie specjalizacyjne lub odpowiednio w podmiocie prowadzącym

staż kierunkowy;

4) na podstawie umowy cywilnoprawnej o szkolenie specjalizacyjne, zawartej z

podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne, w której określa się szczegółowy

tryb odbywania szkolenia specjalizacyjnego i zakres wzajemnych zobowiązań na czas

jego trwania;

5) poszerzenia zajęć programowych stacjonarnych studiów doktoranckich o program

specjalizacji odbywanej w tej samej jednostce, w dziedzinie zgodnej z kierunkiem tych

studiów, i w ramach udzielonego urlopu szkoleniowego lub urlopu bezpłatnego, a po

ukończeniu tych studiów – w trybie określonym w ust. 1 lub ust. 2 pkt 1–4.

3. Lekarz cudzoziemiec, o którym mowa w art. 7 ust. 1 i 1a, może odbywać szkolenie

specjalizacyjne na zasadach określonych w przepisach o odbywaniu studiów i

uczestniczeniu w badaniach naukowych i szkoleniach przez osoby niebędące

obywatelami polskimi.

4. Lekarz będący żołnierzem w czynnej służbie wojskowej lub pełniący służbę w

zakładzie opieki zdrowotnej, który utworzył Minister Obrony Narodowej, odbywa

szkolenie specjalizacyjne w trybie określonym przez Ministra Obrony Narodowej w

przepisach wydanych na podstawie art.16z ust. 2.

5. Lekarz będący funkcjonariuszem, pełniący służbę w formacji podległej ministrowi

właściwemu do spraw wewnętrznych lub w zakładzie opieki zdrowotnej utworzonym

przez tego ministra, odbywa szkolenie specjalizacyjne w trybie określonym przez

ministra właściwego do spraw wewnętrznych w przepisach wydanych na podstawie art.

16z ust. 3.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 17 z 51

Art. 16j.1. Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne przez cały okres jego trwania w

czasie równym czasowi pracy lekarza zatrudnionego w zakładzie opieki zdrowotnej, o

którym mowa w art. 32g ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki

zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89, z późn. zm.3)), oraz pełni dyżury lub

pracuje w systemie zmianowym lub równoważnym w maksymalnym czasie pracy

dopuszczonym przepisami o zakładach opieki zdrowotnej.

2. Lekarz pełniący czynną służbę wojskową może odbywać szkolenie specjalizacyjne w

innym czasie niż określony w ust. 1, na warunkach określonych przez właściwe

organy, które są obowiązane zapewnić, aby łączny czas trwania, poziom i jakość

odbywanego przez lekarza szkolenia specjalizacyjnego nie były niższe niż w przypadku

odbywania odpowiedniego szkolenia specjalizacyjnego w czasie, o którym mowa w ust.

3. Lekarzowi pełniącemu dyżur medyczny w ramach realizacji programu specjalizacji

przysługuje wynagrodzenie na podstawie umowy o pełnienie dyżurów, zawartej z

podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne lub staż kierunkowy.

Art. 16k. 1. Rezydentura jest przyznawana i finansowana odpowiednio przez ministra

właściwego do spraw zdrowia, Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego

do spraw wewnętrznych ze środków budżetu państwa będących w dyspozycji

odpowiednich organów.

2. Lekarz, który odbywa szkolenie specjalizacyjne w ramach rezydentury, otrzymuje

zasadnicze wynagrodzenie miesięczne ustalane odpowiednio przez ministra właściwego

do spraw zdrowia, Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego do spraw

wewnętrznych na podstawie przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze

przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok, ogłaszanego przez Prezesa

Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej

„Monitor Polski”, w drodze obwieszczenia, do dnia 15 stycznia każdego roku, w

wysokości nie mniejszej niż 70 % tego wynagrodzenia.

3. Wysokość zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego, o którym mowa w ust. 2,

może być zróżnicowana ze względu na:

3) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2007 r. Nr 123, poz. 849, Nr 166,

poz. 1172, Nr 176, poz. 1240 i Nr 181, poz. 1290, z 2008 r. Nr 171, poz. 1056 i Nr 234, poz. 1570 oraz z 2009 r.

Nr 19, poz. 100, Nr 76, poz. 641, Nr 98, poz. 817, Nr 157, poz. 1241 i Nr 219, poz. 1707 oraz z 2010 r. Nr 96,

poz. 620 i Nr 107, poz. 679.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 18 z 51

1) dziedzinę medycyny, w której lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne w ramach

rezydentury, ze szczególnym uwzględnieniem dziedzin uznanych za priorytetowe;

2) rok odbywanego przez lekarza szkolenia specjalizacyjnego w ramach rezydentury.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia, Minister Obrony Narodowej albo minister

właściwy do spraw wewnętrznych, określa, w drodze rozporządzenia, wysokość

zasadniczego wynagrodzenia miesięcznego z podziałem na wynagrodzenie w

poszczególnych dziedzinach medycyny, w których jest odbywane szkolenie

specjalizacyjne w ramach rezydentury, z uwzględnieniem przepisów ust. 2 i 3.

Art. 16l. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu

państwa, których jest dysponentem, dofinansować koszty związane ze szkoleniem

specjalizacyjnym.

2. Środki finansowe na dofinansowanie kosztów związanych ze szkoleniem

specjalizacyjnym są przekazywane na podstawie umowy zawartej między ministrem

właściwym do spraw zdrowia a podmiotem prowadzącym szkolenie specjalizacyjne.

Art. 16m. 1. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego ulega przedłużeniu o czas

nieobecności w pracy:

1) w przypadkach przewidzianych w art. 2 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o

świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i

macierzyństwa (Dz. U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267, z późn. zm.4));

2) z powodu urlopu bezpłatnego udzielonego przez pracodawcę na czas nie dłuższy niż

3 miesiące w okresie trwania szkolenia specjalizacyjnego;

3) w przypadkach określonych w art. 92, 176–179,1823 185, 187 i 188 Kodeksu pracy;

4) urlopu bezpłatnego, nie dłuższego niż 2 lata, udzielonego przez pracodawcę w celu

odbycia stażu zagranicznego zgodnego z programem odbywanego szkolenia

specjalizacyjnego, po uzyskaniu zgody kierownika specjalizacji;

5) przerwy nie dłuższej niż 14 dni wynikającej z procedur stosowanych przy zmianie

trybu lub miejsca odbywania szkolenia specjalizacyjnego.

4) Zmiany tekstu jednolitego wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 2006 r. Nr 221, poz. 1615, z

2007 r. Nr 47, poz. 318 i Nr 115, poz. 792, z 2008 r. Nr 93, poz. 582, Nr 119, poz. 771, Nr 234, poz. 1570 i Nr

237, poz. 1654 oraz z 2009 r. Nr 22, poz. 120, Nr 97, poz. 800 i Nr 179, poz. 1383.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 19 z 51

2. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego może być dodatkowo przedłużony o okres

udzielonego lekarzowi przez pracodawcę urlopu wychowawczego na zasadach

określonych w odrębnych przepisach.

3. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia może wyrazić

zgodę na dodatkowe przedłużenie okresu trwania specjalizacji.

4. Okres trwania szkolenia specjalizacyjnego w stosunku do lekarzy żołnierzy w

czynnej służbie wojskowej może być przedłużony dodatkowo przez Ministra Obrony

Narodowej o czas pełnienia służby poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej albo

oddelegowania do pełnienia służby w innej jednostce wojskowej.

5. Lekarz ma obowiązek poinformować wojewodę o planowanej przez niego

nieobecności w pracy z powodów, o których mowa w ust. 1 lub 2, trwającej dłużej niż 3

miesiące.

6. Wojewoda posiadający informację o nieobecności, o której mowa w ust. 5, może

skierować na okres tej nieobecności innego lekarza zakwalifikowanego do odbywania

szkolenia specjalizacyjnego do odbywania tego szkolenia w podmiocie prowadzącym

szkolenie specjalizacyjne, biorąc pod uwagę możliwość odbycia przez niego części lub

całości programu specjalizacji oraz możliwość wykorzystania miejsc szkoleniowych.

Art. 16n. 1. Lekarz odbywa szkolenie specjalizacyjne pod kierunkiem lekarza

zatrudnionego na podstawie umowy o pracę lub umowy cywilnoprawnej albo

wykonującego zawód na podstawie stosunku służby w podmiocie prowadzącym

szkolenie specjalizacyjne, wyznaczonego przez kierownika tego podmiotu w

porozumieniu konsultantem wojewódzkim w danej dziedzinie medycyny, który wyraził

zgodę na pełnienie tej funkcji, zwanego dalej „kierownikiem specjalizacji”.

2. Lekarz odbywa staż kierunkowy pod kierunkiem lekarza posiadającego II stopień

specjalizacji lub tytuł specjalisty w danej dziedzinie medycyny wyznaczonego przez

kierownika jednostki realizującej staż kierunkowy, który wyraził zgodę na pełnienie tej

funkcji, zwanego „kierownikiem stażu”.

3. Kierownikiem specjalizacji może być lekarz posiadający II stopień specjalizacji lub

tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny będącej przedmiotem szkolenia

specjalizacyjnego, a w uzasadnionych przypadkach w pokrewnej dziedzinie medycyny.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 20 z 51

4. Kierownik specjalizacji oraz kierownik stażu mogą prowadzić jednocześnie szkolenie

specjalizacyjne nie więcej niż 3 lekarzy, a w uzasadnionych potrzebami kadrowymi

przypadkach, za zgodą konsultanta krajowego – 4 lekarzy.

5. Kierownik specjalizacji jednocześnie może dodatkowo kierować stażem

kierunkowym nie więcej niż dwóch lekarzy.

6. Kierownik specjalizacji jest odpowiedzialny za ustalanie rocznych szczegółowych

planów szkolenia specjalizacyjnego, w tym za ustalenie miejsc odbywania staży

kierunkowych w sposób zapewniający realizację programu specjalizacji, w okresie nie

krótszym niż 1 miesiąc od rozpoczęcia kolejnego roku odbywanego szkolenia

specjalizacyjnego w uzgodnieniu z kierownikiem podmiotu prowadzącego szkolenie

specjalizacyjne.

7. Kierownik specjalizacji sprawuje nadzór nad realizacją programu specjalizacji przez

lekarza odbywającego szkolenie specjalizacyjne. W ramach sprawowanego nadzoru

kierownik specjalizacji, a w odniesieniu do pkt 2–4 lekarz kierujący stażem

kierunkowym:

1) ustala szczegółowy plan szkolenia specjalizacyjnego;

2) konsultuje i ocenia proponowane i wykonywane przez niego badania diagnostyczne i

ich interpretację, rozpoznania choroby, sposoby leczenia, rokowania i zalecenia dla

pacjenta;

3) prowadzi nadzór nad wykonywaniem przez lekarza zabiegów diagnostycznych,

leczniczych i rehabilitacyjnych objętych programem specjalizacji do czasu nabycia

przez lekarza umiejętności samodzielnego ich wykonywania;

4) uczestniczy w wykonywanym przez lekarza zabiegu operacyjnym albo stosowanej

metodzie leczenia lub diagnostyki stwarzającej podwyższone ryzyko dla pacjenta, do

czasu nabycia przez lekarza umiejętności samodzielnego ich wykonywania lub

stosowania;

5) wystawia opinię zawodową, w tym dotyczącą uzdolnień i predyspozycji

zawodowych, umiejętności manualnych, stosunku do pacjentów i współpracowników,

zdolności organizacyjnych i umiejętności pracy w zespole;

6) wnioskuje odpowiednio do wojewody, Ministra Obrony Narodowej albo ministra

właściwego do spraw wewnętrznych, o przerwanie szkolenia specjalizacyjnego przez

lekarza, który nie realizuje programu specjalizacji;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 21 z 51

7) wnioskuje odpowiednio do wojewody, Ministra Obrony Narodowej albo ministra

właściwego do spraw wewnętrznych o przedłużenie czasu trwania szkolenia

specjalizacyjnego;

8) potwierdza odbycie szkolenia specjalizacyjnego zgodnie z programem specjalizacji.

8. Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne w pierwszym roku trwania tego

szkolenia, po uzyskaniu pozytywnej opinii kierownika specjalizacji, może wystąpić do

dyrektora CMKP, z wnioskiem o uznanie za równoważne ze zrealizowaniem

elementów określonych w programie specjalizacji, stażu szkoleniowego, obejmującego

szkolenie i uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonanie zabiegów lub procedur

medycznych, staży kierunkowych lub kursów szkoleniowych odbytych za granicą lub w

kraju, w podmiotach prowadzących szkolenie specjalizacyjne, i ewentualne skrócenie

okresu odbywanego szkolenia specjalizacyjnego, jeżeli okres od dnia ich ukończenia do

dnia rozpoczęcia przez lekarza szkolenia specjalizacyjnego nie jest dłuższy niż 5 lat.

9. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia może wyrazić

zgodę na wystąpienie przez lekarza z wnioskiem, o którym mowa w ust. 8, w terminie

późniejszym.

10. Lekarz odbywający szkolenie specjalizacyjne, po uzyskaniu pozytywnej opinii

kierownika specjalizacji, może wystąpić do dyrektora CMKP, z wnioskiem o uznanie

do okresu odbywania szkolenia specjalizacyjnego, stażu szkoleniowego, obejmującego

szkolenie i uczestniczenie w wykonywaniu oraz wykonanie zabiegów lub procedur

medycznych, staży kierunkowych lub kursów szkoleniowych zrealizowanych za granicą

w okresie aktualnie odbywanego szkolenia specjalizacyjnego.

11. Dyrektor CMKP na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu może uznać

w drodze decyzji staże i kursy, o których mowa w ust. 8, za równoważne ze

zrealizowaniem części programu specjalizacji i skrócić lekarzowi okres odbywania tego

szkolenia, jednak nie więcej niż o 1/2 okresu trwania szkolenia specjalizacyjnego.

12. Dyrektor CMK na podstawie opinii powołanego przez siebie zespołu może uznać w

drodze decyzji staże i kursy, o których mowa w ust. 10, za równoważne ze

zrealizowaniem części programu specjalizacji.

13. W skład zespołu, o którym mowa w ust. 11 i 12 , wchodzą:

1) właściwy konsultant krajowy;

2) kierownik specjalizacji;

3) przedstawiciel właściwego towarzystwa naukowego;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 22 z 51

4) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający tytuł specjalisty w danej

dziedzinie medycyny i stopień naukowy doktora habilitowanego.

14. Od decyzji o której mowa w ust. 11 i 12, lekarz może się odwołać do ministra

właściwego do spraw zdrowia.

Art. 16o. 1. Lekarzowi, który posiada tytuł specjalisty uzyskany poza terytorium

Rzeczypospolitej Polskiej, niepodlegający uznaniu za równoważny na podstawie

przepisów, o których mowa w art. 16a i 16b, minister właściwy do spraw zdrowia

uznaje tytuł specjalisty za równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej

Polskiej, jeżeli zostały spełnione łącznie następujące warunki:

1) lekarz posiada prawo wykonywania zawodu na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej;

2) czas trwania szkolenia specjalizacyjnego odbytego za granicą odpowiada czasowi

trwania szkolenia specjalizacyjnego określonemu w programie specjalizacji w

Rzeczypospolitej Polskiej;

3) program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz umiejętności

praktycznych, sposób potwierdzenia nabytej wiedzy i umiejętności odpowiada w

istotnych elementach określonemu programowi specjalizacji w Rzeczypospolitej

Polskiej;

4) sposób i tryb złożenia egzaminu lub innej formy potwierdzenia uzyskanej wiedzy i

umiejętności odpowiada złożeniu przez lekarza PES w Rzeczypospolitej Polskiej.

2. Lekarz, o którym mowa w ust. 1, występuje z wnioskiem o uznanie tytułu specjalisty

do ministra właściwego do spraw zdrowia, za pośrednictwem CMKP.

3. Do wniosku dołącza się oryginał albo kopię poświadczoną za zgodność z oryginałem:

1) prawa wykonywania zawodu;

2) dokumentu potwierdzającego uprawnienie do wykonywania zawodu lekarza w kraju,

w którym lekarz uzyskał tytuł specjalisty;

3) dokumentu o nadaniu tytułu specjalisty;

4) dokumentu zawierającego informacje o miejscu odbycia szkolenia specjalizacyjnego,

czasie jego trwania i programie specjalizacji;

5) dokumentu zawierającego informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu lub innej

formie potwierdzenia nabytej wiedzy i umiejętności praktycznych;

6) dokumentu zawierającego informacje o miejscu, czasie trwania i rodzaju czynności

zawodowych wykonywanych po uzyskaniu tytułu specjalisty.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 23 z 51

4. Wniosek podlega ocenie merytorycznej dokonywanej przez zespół ekspertów

powołany przez dyrektora CMKP.

5. W skład zespołu wchodzą lekarze posiadający tytuł specjalisty w danej dziedzinie

medycyny:

1) konsultant krajowy lub jego przedstawiciel;

2) dwaj lekarze posiadający tytuł naukowy lub stopień naukowy doktora

habilitowanego;

3) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej;

4) przedstawiciel towarzystwa naukowego właściwego dla dziedziny medycyny, w

której lekarz ubiega się o uznanie równoważności tytułu specjalisty.

6. Zespół zbiera się w miarę potrzeby, nie rzadziej jednak niż 1 raz na kwartał, chyba że

nie został złożony żaden wniosek.

7. Jeżeli na podstawie przedstawionych przez lekarza dokumentów, zespół stwierdzi, że

czas trwania szkolenia lub formy nabywania wiedzy i umiejętności praktycznych nie

odpowiadają w istotnych elementach programowi specjalizacji w danej specjalności w

Rzeczypospolitej Polskiej, ocena merytoryczna wydawana przez zespół jest negatywna

albo zawiera wskazanie do odbycia stażu uzupełniającego, z uwzględnieniem czasu

trwania i zakresu merytorycznego tego stażu oraz wskazaniem podmiotu prowadzącego

szkolenie specjalizacyjne, w którym staż uzupełniający powinien być odbyty.

8. Na podstawie oceny merytorycznej dyrektor CMKP w ciągu 30 dni wydaje opinię,

która wraz z aktami jest niezwłocznie przekazywana do ministra właściwego do spraw

zdrowia.

9. Minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, uznaje albo odmawia

uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą za równoważny z tytułem specjalisty

w Rzeczypospolitej Polskiej.

10. W przypadku gdy opinia, o której mowa w ust. 8, zawiera wskazanie do odbycia

stażu uzupełniającego, minister właściwy do spraw zdrowia kieruje lekarza do odbycia

tego stażu, z uwzględnieniem czasu trwania i zakresu merytorycznego tego stażu oraz

wskazaniem podmiotu prowadzącego szkolenie specjalizacyjne, w którym staż

uzupełniający powinien być odbyty.

11. Staż uzupełniający nie może trwać dłużej niż 3 lata.

12. Lekarz odbywa staż uzupełniający w ramach płatnego urlopu szkoleniowego,

umowy o pracę na czas określony w celu odbycia stażu uzupełniającego albo umowy

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 24 z 51

cywilnoprawnej o odbycie stażu uzupełniającego, zawartej ze wskazanym podmiotem

prowadzącym szkolenie specjalizacyjne, na warunkach określonych w umowie.

13. Staż uzupełniający kończy się uzyskaniem opinii zawodowej, wystawionej przez

kierownika właściwej komórki organizacyjnej podmiotu prowadzącego szkolenie

specjalizacyjne.

14. Na podstawie opinii zawodowej minister właściwy do spraw zdrowia wydaje

decyzję, w której uznaje tytuł specjalisty za równoważny z tytułem specjalisty w

Rzeczypospolitej Polskiej, albo odmawia uznania tego tytułu.

Art. 16p. 1. Lekarz nie może realizować lub kontynuować szkolenia specjalizacyjnego

w przypadku:

1) zawieszenia prawa wykonywania zawodu lekarza albo zakazu wykonywania zawodu

lekarza;

2) ograniczenia lekarza w wykonywaniu określonych czynności medycznych, objętych

programem specjalizacji;

3) niepodjęcia przez lekarza szkolenia specjalizacyjnego w okresie 3 miesięcy od dnia

wskazanego jako dzień rozpoczęcia tego szkolenia na skierowaniu wystawionym przez

organ kierujący do odbycia szkolenia, z przyczyn leżących po stronie lekarza;

4) zaprzestania przez lekarza odbywania szkolenia specjalizacyjnego;

5) przerwania lekarzowi szkolenia specjalizacyjnego na wniosek kierownika

specjalizacji po uzyskaniu opinii właściwego konsultanta wojewódzkiego oraz

właściwej okręgowej izby lekarskiej;

6) upływu okresu, w którym był obowiązany ukończyć szkolenie specjalizacyjne.

2. Właściwy podmiot jest obowiązany do powiadomienia odpowiednio wojewody,

Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego do spraw wewnętrznych o

zaistnieniu okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 1–5.

3. Lekarz zostaje skreślony z rejestru osób odbywających szkolenie specjalizacyjne

odpowiednio przez wojewodę, Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego

do spraw wewnętrznych w przypadku określonym w ust. 1 pkt 3–6.

4. W sprawach, o których mowa w ust. 3, odpowiednio wojewoda, Minister Obrony

Narodowej albo minister właściwy do spraw wewnętrznych, wydaje decyzję na

podstawie:

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 25 z 51

1) powiadomienia przez właściwy podmiot o zaistnieniu okoliczności, o których mowa

w ust. 1 pkt 3–4 i 6;

2) wniosku kierownika specjalizacji o przerwanie szkolenia specjalizacyjnego po

uzyskaniu opinii właściwego konsultanta wojewódzkiego oraz właściwej okręgowej

izby lekarskiej.

Art. 16r. 1. CMKP na podstawie danych przekazywanych przez wojewodów, Ministra

Obrony Narodowej i ministra właściwego do spraw wewnętrznych prowadzi rejestr

lekarzy i lekarzy dentystów odbywających szkolenie specjalizacyjne, zwany dalej

„rejestrem”.

2. Rejestr jest prowadzony w systemie ewidencyjno–informatycznym, według niżej

określonego układu danych:

1) numer wpisu do rejestru składający się z ciągu kolejnych znaków:

a) dwucyfrowego symbolu województwa, będącego pierwszym członem identyfikatora

jednostek podziału terytorialnego określonego w przepisach wydanych na podstawie

art. 49 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej (Dz. U. Nr 88, poz.

439, z późn. zm.5)),

b) czternastoznakowego kodu specjalizacji, zgodnie z wykazem kodów specjalizacji

ustalonym w przepisach wydanych na podstawie art. 8 ust. 2,

c) siedmiocyfrowego numeru prawa wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty;

2) imię (imiona) i nazwisko lekarza;

3) obywatelstwo;

4) data i miejsce urodzenia w przypadku lekarza cudzoziemca;

5) numer PESEL (w przypadku osoby nieposiadającej numeru PESEL – numer i nazwa

dokumentu potwierdzającego tożsamość);

6) numer rejestracyjny lekarza w okręgowej izbie lekarskiej;

7) numer seryjny i data wystawienia dokumentu „Prawo wykonywania zawodu lekarza”

lub „Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”;

8) posiadane specjalizacje oraz rok ich uzyskania;

5) Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz. U. z 1996 r. Nr 156, poz. 775, z 1997 r. Nr 88, poz. 554

i Nr 121, poz. 769, z 1998 r. Nr 99, poz. 632 i Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 100, poz. 1080, z 2003 r. Nr 217,

poz. 2125, z 2004 r. Nr 273, poz. 2703, z 2005 r. Nr 163, poz. 1362, z 2006 r. Nr 170, poz. 1217, z 2007 r. Nr

166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 227, poz. 1505, z 2009 r. Nr 18, poz. 97 oraz z 2010 r. Nr 47, poz. 278 i Nr 76, poz.

489.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 26 z 51

9) numer i data decyzji ministra właściwego do spraw zdrowia w sprawie wyrażenia

zgody na odbywanie specjalizacji przez lekarza cudzoziemca;

10) tryb odbywania i zasady finansowania szkolenia specjalizacyjnego odbywanego

przez lekarza cudzoziemca;

11) data i numer skierowania do odbywania szkolenia specjalizacyjnego oraz nazwę

organu kierującego;

12) numer karty szkolenia specjalizacyjnego oraz indeksu zabiegów i procedur

medycznych;

13) nazwa i adres jednostki organizacyjnej oraz nazwa komórki organizacyjnej, w

której odbywane jest szkolenie specjalizacyjnego;

14) imię i nazwisko kierownika specjalizacji, posiadana specjalizacja i zajmowane

stanowisko;

15) data rozpoczęcia i zakończenia szkolenia specjalizacyjnego;

16) data przedłużenia albo skrócenia szkolenia specjalizacyjnego i okres, o jaki

szkolenie to zostało przedłużone albo skrócone ;

17) data i wynik PES w zakresie uzyskanej specjalizacji ;

18) adnotacje dotyczące przeniesienia się lekarza w celu odbywania szkolenia

specjalizacyjnego z obszaru innego województwa, przyczyny przeniesienia, nazwa

jednostki organizacyjnej, w której lekarz odbywał dotychczas szkolenie specjalizacyjne,

tryb odbywania szkolenia specjalizacyjnego, nazwisko i imię dotychczasowego

kierownika specjalizacji, dotychczasowy okres trwania szkolenia specjalizacyjnego;

19) adnotacja dotycząca wykreślenia lekarza z rejestru.

3. Użytkownikami rejestru są:

1) wojewodowie;

2) minister właściwy do spraw zdrowia;

3) Minister Obrony Narodowej;

4) minister właściwy do spraw wewnętrznych.

3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1, jest jawny dla podmiotów, które wykażą interes

prawny.

4. Minister właściwy do spraw zdrowia w porozumieniu z Ministrem Obrony

Narodowej i ministrem właściwym do spraw wewnętrznych, o kreśli w drodze

rozporządzenia:

1) sposób przekazywania danych, o których mowa w ust. 2, do CMKP;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 27 z 51

2) sposób przydzielanie uprawnień i ról użytkownikom rejestru

- mając na względzie bezpieczeństwo danych oraz funkcjonalność prowadzonego

rejestru.

Art. 16s. 1. Lekarz może składać dokumenty do PES do właściwego wojewody po

uzyskaniu potwierdzenia realizacji programu specjalizacji przez kierownika

specjalizacji.

2. Zgłoszenie do PES jest składane w formie wniosku elektronicznego, generowanego

elektronicznie i pobieranego na stronie internetowej CEM. CEM potwierdza

elektronicznie zapisanie zgłoszonych na wniosku danych. Lekarz po wypełnieniu

formularza i jego wydrukowaniu składa wniosek podpisany własnoręcznie do

właściwego wojewody.

3. Wojewoda stwierdza, czy dokumenty, o których mowa w ust. 1 i 2, spełniają warunki

formalne przekazuje je do CEM.

4. PES organizuje i przeprowadza CEM dwa razy do roku w miejscach ustalonych

przez dyrektora CEM .

5. PES dla każdej specjalności jest składany w formie egzaminu testowego i egzaminu

ustnego, w kolejności ustalonej przez dyrektora CEM, obejmujących zakres odbytego

szkolenia specjalizacyjnego, ze szczególnym uwzględnieniem procedur

diagnostycznych i leczniczych, z wyłączeniem wykonywania inwazyjnych zabiegów i

procedur medycznych.

6. Lekarz nie jest obowiązany do zaliczenia egzaminu testowego PES w całości lub w

części, jeżeli złożył z wynikiem pozytywnym egzamin organizowany przez europejskie

towarzystwa naukowe, który przez ministra właściwego do spraw zdrowia został

uznany za równoważny z zaliczeniem z wynikiem pozytywnym egzaminu PES w

całości lub w części i przedstawi dyrektorowi CEM odpowiedni dokument

potwierdzający złożenie takiego egzaminu.

7. W uzasadnionych przypadkach minister właściwy do spraw zdrowia może, na

wniosek dyrektora CEM, wyrazić zgodę na odstąpienie od przeprowadzenia egzaminu

testowego PES dla wszystkich lekarzy dopuszczonych do PES w danej dziedzinie w

określonym terminie, z zachowaniem egzaminu ustnego, albo zdecydować o

przeprowadzeniu PES jeden raz w roku - z zachowaniem wszystkich jego części, w

jednej z sesji egzaminacyjnych.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 28 z 51

8. Test oraz pytania lub zadania egzaminu ustnego opracowuje i ustala CEM w

porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym lub jego przedstawicielem oraz

przedstawicielem właściwego towarzystwa naukowego odrębnie dla każdej dziedziny

oraz na każdą sesję egzaminacyjną.

9. Testy, pytania i zadania egzaminacyjne są opracowywane, przetwarzane,

dystrybuowane i przechowywane w sposób uniemożliwiający dostęp do nich przez

osoby inne niż uczestniczące w ich opracowywaniu, przetwarzaniu, dystrybuowaniu,

przechowywaniu, przeprowadzające PES lub sprawujące nadzór i kontrolę w zakresie

przeprowadzanych egzaminów. Zadania testowe nie podlegają udostępnianiu na

zasadach określonych w ustawie z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji

publicznej.

10. Minister właściwy do spraw zdrowia może określić, w drodze rozporządzenia,

wykaz egzaminów organizowanych przez europejskie towarzystwa naukowe, których

złożenie z wynikiem pozytywnym jest równoważne z zaliczeniem z wynikiem

pozytywnym egzaminu PES w całości lub w części, mając na względzie zakres

tematyczny tych egzaminów.

Art. 16t. 1. CEM powiadamia lekarza o miejscach i terminach PES nie później niż 14

dni przed dniem jego rozpoczęcia.

2. Lekarzowi, lekarzowi dentyście przysługuje urlop szkoleniowy w wymiarze 6 dni na

przygotowanie i przystąpienie do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje zawodowe w

zakresie danej specjalizacji (PES). Za czas urlopu szkoleniowego lekarz zachowuje

prawo do wynagrodzenia.

3. Egzamin testowy wchodzący w skład PES polega na rozwiązaniu 120 pytań

zawierających pięć wariantów odpowiedzi, z których tylko jeden jest prawidłowy.

Lekarz może wybrać tylko jedną odpowiedź. Za każdą prawidłową odpowiedź lekarz

uzyskuje 1 punkt. W przypadku braku odpowiedzi albo zaznaczenia więcej niż jednej

odpowiedzi punktu nie są przyznawane.

4. Część testową PES uważa się za zaliczoną z wynikiem pozytywnym po uzyskaniu

przez lekarza co najmniej 60% możliwej do uzyskania maksymalnej liczby punktów.

5. Podczas zdawania PES lekarz nie może korzystać z żadnych pomocy naukowych i

dydaktycznych, a także nie może posiadać urządzeń służących do kopiowania,

przekazywania i odbioru informacji. Naruszenie tego zakazu stanowi podstawę

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 29 z 51

zdyskwalifikowania osoby zdającej egzamin, co jest równoznaczne z uzyskaniem przez

nią wyniku negatywnego. CEM zawiadamia o takim fakcie właściwego Rzecznika

Odpowiedzialności Zawodowej.

6. Lekarz może składać PES po okazaniu dokumentu potwierdzającego tożsamość

lekarza.

7. Przy składaniu przez lekarza egzaminu ustnego może być obecny kierownik

specjalizacji jako obserwator.

8. Egzamin przeprowadza się przy obecności co najmniej 3 członków komisji.

9. PES przeprowadza się zgodnie z regulaminem porządkowym, ustalonym przez

dyrektora CEM i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

10. W razie rażących uchybień formalnych w przeprowadzeniu PES lub

nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PES dyrektor CEM

może unieważnić PES w całości albo w części, w danym terminie dla danej dziedziny

dla poszczególnych albo wszystkich zdających.

11. Unieważnienie PES albo jego części powoduje, że traktuje się odpowiednio PES

albo jego część jako niebyłą. Unieważniony egzamin jest powtarzany w terminie nie

dłuższym niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja o unieważnieniu stała się

ostateczna. W przypadku unieważnienia całości PES wszystkie jego części odbywają

się w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia, w którym decyzja o unieważnieniu

stała się ostateczna.

12. Decyzję o unieważnieniu dyrektor CEM podejmuje w ciągu 14 dni od powzięcia

informacji o przyczynach unieważnienia PES albo jego części, w uzgodnieniu z

ministrem właściwym do spraw zdrowia.

13. Decyzja o unieważnieniu PES albo jego części jest ogłaszana na stronie

internetowej CEM oraz przesyłana zainteresowanym lekarzom listem poleconym.

14. Od decyzji o unieważnieniu PES albo jego części przysługuje odwołanie do ministra

właściwego do spraw zdrowia w terminie 14 dni od jej doręczenia składane za

pośrednictwem dyrektora CEM.

Art. 16w. 1. Za PES składany po raz czwarty i kolejny lekarz ponosi opłatę. Dokument

potwierdzający dokonanie opłaty lekarz dołącza do zgłoszenia, o którym mowa w art.

16y ust. 3.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 30 z 51

2.Wysokość opłaty ustala dyrektor CEM na podstawie kosztów ponoszonych w

związku z organizacją i przeprowadzaniem PES oraz publikuje na stronie internetowej

CEM.

3. Opłata, o której mowa w ust. 1, stanowi dochód budżetu państwa.

Art. 16x. 1. PES jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną, zwaną

dalej „PKE”.

2. Przewodniczącego i członków PKE powołuje i odwołuje dyrektor CEM, spośród

osób zaproponowanych przez właściwego konsultanta krajowym, właściwe

towarzystwo naukowe oraz Naczelną Radą Lekarską.

3. W skład PKE wchodzą lekarze specjaliści w dziedzinie medycyny objętej PES lub, w

uzasadnionych przypadkach, w pokrewnej dziedzinie medycyny:

1) przedstawiciel lub przedstawiciele konsultanta krajowego;

2) przedstawiciel lub przedstawiciele właściwych towarzystw naukowych dla dziedziny

medycyny objętej PES;

3) przedstawiciel lub przedstawiciele Naczelnej Rady Lekarskiej.

4. Do członków PKE stosuje się odpowiednio art. 16d ust. 2–5.

5. Dyrektor CEM, w celu przeprowadzenia PES w ustalonych miejscach i terminach,

wyznacza spośród członków PKE zespoły egzaminacyjne. Zespół egzaminacyjny

składa się z co najmniej trzech członków PKE z zachowaniem reprezentacji podmiotów

wymienionych w ust. 3.

6. Do zadań PKE lub wydzielonego spośród jej członków zespołu egzaminacyjnego

należy:

1) ustalenie listy lekarzy dopuszczonych do PES w danej sesji egzaminacyjnej, z

zastrzeżeniem art. 16y ust. 4;

2) przekazanie CEM kart testowych po przeprowadzeniu egzaminu testowego, z

zachowaniem tajności procedury;

3) dokonywanie oceny PES;

4) przekazanie CEM oceny PES oraz innej dokumentacji związanej z

przeprowadzonym PES, nie później niż w ciągu 14 dni od dnia zakończenia PES.

7. Członkom PKE, przysługuje wynagrodzenie za udział w posiedzeniu komisji w

wysokości nie wyższej niż 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze

przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok ogłaszanego przez Prezesa

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 31 z 51

Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej

„Monitor Polski”, a także zwrot kosztów podróży i zakwaterowania oraz diety na

zasadach określonych w przepisach o należnościach przysługujących pracownikowi

zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu

podróży służbowej na obszarze kraju.

Art. 16y. 1. CEM ustala i ogłasza wyniki PES.

2. Lekarz uzyskuje wynik negatywny PES, jeżeli uzyska taki wynik choćby z jednej

części PES. W takim przypadku lekarz może złożyć do dyrektora CEM zgłoszenie do

kolejnego PES.

3. Zgłoszenie następuje w formie wniosku elektronicznego, generowanego

elektronicznie i pobieranego na stronie internetowej CEM. CEM potwierdza

elektronicznie zapisanie zgłoszonych na wniosku danych. Lekarz po wypełnieniu

formularza i jego wydrukowaniu składa wniosek podpisany własnoręcznie do CEM,

które zawiadamia o tym fakcie właściwego wojewodę.

4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, lekarz zostaje wpisany na listę lekarzy

dopuszczonych do PES w danej sesji egzaminacyjnej przez dyrektora CEM.

5. Lekarzowi, który złożył PES z wynikiem pozytywnym, dyrektor CEM wydaje

dyplom w terminie 30 dni od dnia otrzymania dokumentacji egzaminacyjnej od PKE.

Kopię dyplomu CEM przekazuje do właściwej okręgowej izby lekarskiej i właściwego

wojewody albo do Ministra Obrony Narodowej albo ministra właściwego do spraw

wewnętrznych.

6. Dokumentacja dotycząca szkolenia specjalizacyjnego lekarza oraz kopia dyplomu

PES są przechowywane przez właściwe podmioty zgodnie z przepisami art. 5 ustawy z

dnia 14 lipca 1983 r. o narodowym zasobie archiwalnym i archiwach (Dz. U. z 2006 r.

Nr 97, poz. 673, Nr 104, poz. 708, Nr 170, poz. 1217 i Nr 220, poz. 1600).

Art. 16z. 1. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej

Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia:

1) sposób odbywania szkolenia specjalizacyjnego, w tym przez lekarzy posiadających I

lub II stopień specjalizacji lub tytuł specjalisty,

2) formy specjalistycznego szkolenia teoretycznego i praktycznego oraz sposoby ich

prowadzenia,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 32 z 51

3) szczegółowy sposób zgłaszania się i tryb dopuszczania do PES,

4) szczegółowy sposób i tryb składania PES oraz ustalania jego wyników,

5) tryb powoływania PKE,

6) tryb uznawania dorobku zawodowego i naukowego w nowej dziedzinie medycyny

nie objętej systemem szkolenia specjalizacyjnego za równoważny z odbytym

szkoleniem specjalizacyjnym, w tym kryteria oceny dorobku zawodowego i naukowego

uwzględniając zakres szkolenia odbytego w kraju lub za granicą,

7) tryb uznawania dorobku zawodowego i naukowego lekarzy posiadających stopień

naukowy doktora habilitowanego za równoważny z odbytym szkoleniem

specjalizacyjnym, w tym kryteria oceny dorobku zawodowego i naukowego

uwzględniając zakres szkolenia odbytego w kraju lub za granicą,

8) tryb uznawania stażu szkoleniowego, staży kierunkowych lub kursów szkoleniowych

odbytych za granicą lub w kraju za równoważne ze zrealizowaniem elementów

określonych w danym programie specjalizacji i ewentualne skrócenie szkolenia

specjalizacyjnego,

9) sposób i tryb uzyskania potwierdzenia posiadania umiejętności praktycznych

określonych programem specjalizacji,

10) wzory dokumentów potwierdzających realizację programu specjalizacji i jego

ukończenia

– uwzględniając niezbędny zakres wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych

niezbędnych do wykonywania zawodu w zakresie określonej dziedziny medycyny,

zgodnie z wymogami współczesnej wiedzy medycznej.

2. Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw

zdrowia, po zasięgnięciu opinii Wojskowej Rady Lekarskiej określi, w drodze

rozporządzenia, tryb odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza będącego

żołnierzem w czynnej służbie wojskowej lub pełniącego służbę w zakładzie opieki

zdrowotnej, którego organem tworzącym jest Minister Obrony Narodowej w

rozumieniu przepisów o zakładach opieki zdrowotnej, oraz wzory dokumentów, o

których mowa w ust. 1 pkt 9, uwzględniając przebieg szkolenia specjalizacyjnego

określonego w ustawie.

3. Minister właściwy do spraw wewnętrznych, w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej, określi w drodze

rozporządzenia tryb odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez lekarza będącego

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 33 z 51

funkcjonariuszem w stosunku służby w formacjach podległych ministrowi właściwemu

do spraw wewnętrznych lub pełniącego służbę w zakładzie opieki zdrowotnej, w

stosunku do którego organem tworzącym w rozumieniu przepisów o zakładach opieki

zdrowotnej jest minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz wzory dokumentów, o

których mowa w ust. 1 pkt 9, uwzględniając przebieg szkolenia specjalizacyjnego

określonego w ustawie.”;

17) w art. 19 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:

„1) podmioty uprawnione do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego lub szkolenia w

zakresie uzyskiwania umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub

udzielania określonych świadczeń zdrowotnych;”;

18) po art. 19e dodaje się art. 19f–19j w brzmieniu:

„Art. 19f. 1. Szkolenie specjalizacyjne może być prowadzone przez jednostki

organizacyjne, o których mowa w art. 19 ust. 1, które spełniają warunki określone w

ust. 2 i uzyskały akredytację do szkolenia specjalizacyjnego. Potwierdzeniem

akredytacji jest wpis na listę jednostek akredytowanych do prowadzenia szkolenia

specjalizacyjnego w danej dziedzinie.

2. Jednostka organizacyjna, o której mowa w ust. 1, ubiegająca się o akredytację do

prowadzenie szkolenia specjalizacyjnego jest obowiązana spełniać następujące warunki:

1) jest jednostką, której działalność odpowiada profilowi prowadzonego szkolenia

specjalizacyjnego, albo ma w swojej strukturze organizacyjnej oddziały szpitalne lub

inne komórki organizacyjne o profilu odpowiadającym temu szkoleniu;

2) zapewnia warunki merytoryczne i organizacyjne, umożliwiające realizację programu

specjalizacji określonej liczbie lekarzy;

3) zapewnia pełnienie nadzoru w ramach istniejącej struktury organizacyjnej:

a) w przypadku szpitali – nad jakością działalności dydaktycznej w zakresie kształcenia

podyplomowego lekarzy lub lekarzy dentystów oraz leczniczej,

b) w przypadku innych jednostek organizacyjnych – nad jakością działalności

dydaktycznej w zakresie kształcenia podyplomowego lekarzy lub lekarzy dentystów,

c) zapewnia monitorowanie dokumentacji szkolenia specjalizacyjnego danego lekarza;

4) zatrudnia na podstawie umowy o pracę lub na podstawie umowy cywilnoprawnej

albo posiada zatrudnionych na stanowisku służbowym w oddziałach szpitalnych lub w

komórkach organizacyjnych, o których mowa w pkt 1:

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 34 z 51

a) co najmniej jednego lekarza z tytułem specjalisty lub z drugim stopniem specjalizacji

w odpowiedniej dziedzinie medycyny,

b) co najmniej dwóch lekarzy z tytułem specjalisty lub drugim stopniem specjalizacji w

dziedzinie pokrewnej – w przypadku specjalności, dla których przepisy obowiązujące

przed dniem wejścia w życie ustawy nie przewidywały uzyskania II stopnia

specjalizacji lub tytułu specjalisty,

c) co najmniej jednego lekarza z tytułem specjalisty lub drugim stopniem specjalizacji

w odpowiedniej dziedzinie stomatologii – w przypadku jednostek organizacyjnych lub

komórek organizacyjnych realizujących szkolenie specjalizacyjne w dziedzinach

stomatologii;

5) posiada kadrę oraz sprzęt i aparaturę medyczną niezbędne do realizacji zadań

określonych programem specjalizacji, zgodnie ze standardami akredytacyjnymi, o

których mowa w art. 16g ust. 3 pkt 7;

6) udziela świadczeń zdrowotnych odpowiedniego rodzaju, w odpowiednim zakresie i

liczbie, umożliwiających zrealizowanie programu specjalizacji określonej liczbie

lekarzy;

7) udziela całodobowych świadczeń zdrowotnych osobom hospitalizowanym lub

niewymagającym hospitalizacji, w stanach zagrożenia zdrowia i życia oraz w innych

przypadkach niecierpiących zwłoki, jeżeli wynika to z programu specjalizacji;

8) zapewnia lekarzom odbywającym szkolenie specjalizacyjne pełnienie dyżurów

medycznych w liczbie określonej programem specjalizacji lub pracę w systemie

zmianowym lub równoważnym czasie pracy w maksymalnym czasie pracy

dopuszczonym w ustawie o zakładach opieki zdrowotnej;

9) zawarła porozumienie z podmiotami, w celu umożliwienia zrealizowania przez

lekarzy programu specjalizacji, w tym staży kierunkowych, o których mowa w ust. 3,

których realizacji nie może zapewnić w ramach swojej struktury organizacyjnej;

10) uzyskała opinię konsultanta wojewódzkiego w danej dziedzinie medycyny, o

spełnieniu warunków, o których mowa w pkt 1–9, a w przypadku jego braku –

właściwego konsultanta krajowego lub konsultanta wojewódzkiego w dziedzinie

pokrewnej.

3. Staże kierunkowe mogą być prowadzone przez:

1) jednostki organizacyjne, o których mowa w ust. 1, lub

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 35 z 51

2) inne jednostki organizacyjne spełniające warunki, o których mowa w ust. 2, po

uzyskaniu przez nie akredytacji do prowadzenia staży kierunkowych.

4. Jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 19 ust. 1, przedstawia CMKP, w celu

uzyskania opinii powołanego przez dyrektora CMKP zespołu ekspertów o spełnieniu

przez jednostkę warunków, o których mowa w ust. 2, informację zawierającą dane i

opinię określone w ust. 2 oraz dane o podmiotach, o których mowa w ust. 3.

5. W skład zespołu ekspertów, o którym mowa w ust. 4, dyrektor CMKP powołuje

czterech lekarzy specjalistów w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie

pokrewnej:

1) przewodniczącego zespołu – lekarza zaproponowanego przez konsultanta krajowego

w danej dziedzinie medycyny;

2) 3 członków zespołu:

a) 1 – spośród osób zaproponowanych przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie

medycyny,

b) 1 – spośród osób zaproponowanych przez towarzystwo naukowe,

c) 1 – spośród osób zaproponowanych przez Naczelną Radę Lekarską.

6. Zespół ekspertów zbiera się w miarę potrzeby, nie rzadziej niż raz na kwartał, celem

wydania opinii o spełnieniu przez jednostkę warunków, o których mowa w ust. 2.

7. Dyrektor CMKP na podstawie przedstawionej opinii zespołu ekspertów dokonuje

wpisu jednostki organizacyjnej, o której mowa w art. 19 ust. 1, na prowadzoną przez

siebie listę jednostek akredytowanych i określa maksymalną liczbę miejsc

szkoleniowych w zakresie danej specjalizacji dla lekarzy mogących odbywać szkolenie

specjalizacyjne lub staż kierunkowy w komórce organizacyjnej wchodzącej w jej skład.

8. Aktualne listy jednostek akredytowanych, o których mowa w ust. 1 i 3, CMKP

publikuje na swojej stronie internetowej.

9. W przypadku zmiany formy prawnej jednostki akredytowanej, o której mowa w ust.

1 i 3, albo jej reorganizacji jednostka ta może prowadzić szkolenie specjalizacyjne lub

staż kierunkowy, jeżeli złoży do wojewody oświadczenie o spełnianiu wymagań

określonych w ust. 2.

10. Jednostka, o której mowa w ust. 1 i 3, niezwłocznie po zmianie formy prawnej

występuje do CMKP o wydanie opinii, o której mowa w ust. 4.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 36 z 51

11. W przypadku negatywnej opinii zespołu ekspertów wydanej jednostce, o której

mowa w art. 19 ust. 1, dyrektor CMKP w drodze decyzji, skreśla jednostkę

organizacyjną z listy jednostek akredytowanych, o której mowa w ust. 1 i 3.

12. Jednostka, o której mowa w ust. 1 i 3, w przypadku gdy przestaje spełniać warunki

niezbędne do uzyskania akredytacji do szkolenia specjalizacyjnego, o której mowa w

ust. 1 i 3, powiadamia niezwłocznie o tym fakcie wojewodę i dyrektora CMKP,

13. Maksymalna liczba miejsc szkoleniowych, o której mowa w ust. 7, ulega

zmniejszeniu w zakresie danej specjalizacji w przypadku nieprzyjęcia lekarza

skierowanego do odbywania szkolenia specjalizacyjnego przez jednostkę posiadającą

wolne miejsca szkoleniowe w danej specjalizacji, odpowiednio do liczby nieprzyjętych

osób.

Art. 19g. 1. Kursy szkoleniowe objęte programem danej specjalizacji mogą być

prowadzone przez jednostki organizacyjne, o których mowa w art. 19 ust. 1, po

uzyskaniu pozytywnej opinii konsultanta krajowego w odpowiedniej dziedzinie

medycyny, a w przypadku jego braku konsultanta wojewódzkiego oraz po wpisaniu na

listę prowadzoną przez CMKP, o której mowa w ust. 5

2. Podmiot zamierzający prowadzić kurs szkoleniowy objęty programem danej

specjalizacji przedstawia CMKP, w terminie do dnia 15 listopada każdego roku,

informacje zawierające dane obejmujące:

1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej lub imię, nazwisko i adres osoby fizycznej

zamierzającej prowadzić kurs;

2) imię i nazwisko oraz kwalifikacje zawodowe osoby mającej być kierownikiem kursu;

3) zakres i sposób organizacji szkolenia;

4) tryb szkolenia;

5) program kursu szkoleniowego określający:

a) cel szkolenia,

b) wymagane kwalifikacje uczestników kursu,

c) okres i sposób realizacji programu szkolenia,

d) zakres tematyczny oraz treść szkolenia teoretycznego i praktycznego;

6) regulamin kursu szkoleniowego określający:

a) sposób organizacji szkolenia,

b) zasady i sposób naboru uczestników,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 37 z 51

c) wzór karty przebiegu szkolenia,

d) prawa i obowiązki uczestników szkolenia,

e) zakres obowiązków wykładowców i innych prowadzących szkolenie teoretyczne i

zajęcia praktyczne,

f) sposób sprawdzania nabytej wiedzy i umiejętności praktycznych,

g) sposób oceny organizacji i przebiegu szkolenia przez uczestników kursu;

7) charakterystykę bazy dydaktycznej i szkolenia praktycznego;

8) kwalifikacje kadry dydaktycznej;

9) termin, miejsce oraz liczbę osób mogących uczestniczyć w kursie.

3. W przypadku kursów szkoleniowych, o których mowa w ust. 2, trwających nie dłużej

niż 5 dni, podmiot zamierzający prowadzić ten kurs zgłasza corocznie CMKP, w

terminie do dnia 15 listopada roku poprzedzającego rozpoczęcie kursu, następujące

informacje:

1) nazwę i siedzibę jednostki organizacyjnej lub imię, nazwisko i adres osoby fizycznej

zamierzającej prowadzić kurs;

2) imię i nazwisko oraz kwalifikacje zawodowe osoby mającej być kierownikiem kursu;

3) program kursu szkoleniowego określający:

a) cel szkolenia,

b) wymagane kwalifikacje uczestników kursu,

c) zakres tematyczny i treść szkolenia teoretycznego i praktycznego

4) sposób sprawdzenia nabytej wiedzy i umiejętności praktycznych;

5) sposób oceny organizacji i przebiegu szkolenia przez uczestników kursu;

6) termin, miejsce oraz liczbę osób mogących uczestniczyć w kursie.

4. CMKP koordynuje organizację kursów specjalizacyjnych zgodnie z wymogami

odpowiednich specjalizacji oraz liczbą i rozmieszczeniem regionalnym lekarzy

odbywających szkolenie specjalizacyjne w poszczególnych dziedzinach medycyny.

5. CMKP publikuje, w terminie do dnia 31 grudnia każdego roku, na stronie

internetowej CMKP, listę kursów szkoleniowych objętych programami specjalizacji.

Art. 19h. 1. Nadzór nad realizacją szkolenia specjalizacyjnego sprawuje minister

właściwy do spraw zdrowia.

2. Nadzorowi podlega w szczególności:

1) zgodność realizacji zajęć z programem specjalizacji;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 38 z 51

2) prawidłowość prowadzonej dokumentacji przebiegu szkolenia specjalizacyjnego;

3) zapewnienie odpowiedniej jakości szkolenia specjalizacyjnego.

3. W ramach nadzoru, o którym mowa w ust. 1, przeprowadza się kontrolę i monitoruje

realizację szkolenia specjalizacyjnego.

4. Czynności, o których mowa w ust. 3, wykonuje CMKP.

5. Dyrektor CMKP na podstawie przeprowadzonych czynności kontrolnych oraz

dostępnych form monitoringu systemu specjalizacji opracowuje raport o stanie

realizacji kształcenia specjalizacyjnego w danym roku i przedstawia go ministrowi

właściwemu do spraw zdrowia.

6. CMKP prowadzi cykliczne szkolenia w zakresie wiedzy na temat systemu

specjalizacji, przeznaczone dla kierowników specjalizacji, kadry kierowniczej jednostek

prowadzących szkolenia specjalizacyjne oraz przedstawicieli wojewody finansowane z

budżetu państwa, w części dotyczącej ich organizacji oraz zwrotu kosztów delegacji

uczestników tych szkoleń.

Art. 19i. 1. Kontrola realizacji szkolenia specjalizacyjnego jest prowadzona przez

zespół kontrolny powoływany przez dyrektora CMKP. W skład zespołu mogą

wchodzić, poza pracownikami CMKP, krajowy albo wojewódzki konsultant w

odpowiedniej dziedzinie medycyny lub jego przedstawiciel oraz przedstawiciel

właściwego medycznego towarzystwa naukowego i przedstawiciel właściwego

miejscowo wojewody.

2. Zespół kontrolny, w składzie co najmniej 3–osobowym, wykonuje czynności

kontrolne, za okazaniem upoważnienia, ma prawo:

1) wstępu do pomieszczeń dydaktycznych;

2) udziału w zajęciach w charakterze obserwatora;

3) wglądu do dokumentacji przebiegu szkolenia prowadzonej przez jednostkę

prowadzącą szkolenie specjalizacyjne;

4) żądania od kierownika jednostki prowadzącej szkolenie specjalizacyjne ustnych i

pisemnych wyjaśnień;

5) badania opinii uczestników szkolenia specjalizacyjnego i kadry dydaktycznej.

3. Z przeprowadzonych czynności kontrolnych sporządza się protokół, który zawiera:

1) nazwę i adres jednostki prowadzącej szkolenie specjalizacyjne;

2) miejsce odbywania szkolenia;

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 39 z 51

3) datę rozpoczęcia i zakończenia czynności kontrolnych;

4) imiona i nazwiska osób wykonujących czynności kontrolne;

5) opis stanu faktycznego;

6) stwierdzone nieprawidłowości;

7) wnioski osób wykonujących czynności kontrolne;

8) datę i miejsce sporządzenia protokołu;

9) informację o braku zastrzeżeń albo informacje o odmowie podpisania protokołu

przez kierownika jednostki prowadzącej szkolenie specjalizacyjne.

4. Protokół podpisują osoby wykonujące czynności kontrolne oraz kierownik jednostki

prowadzącej szkolenie specjalizacyjne .

5. Jeżeli po sporządzeniu protokołu, a przed jego podpisaniem, kierownik jednostki

prowadzącej szkolenie specjalizacyjne zgłosi umotywowane zastrzeżenia co do faktów

stwierdzonych w trakcie kontroli i opisanych w protokole, osoby wykonujące czynności

kontrolne są obowiązane zbadać dodatkowo te fakty i uzupełnić protokół.

6. Odmowa podpisania protokołu przez kierownika jednostki prowadzącej szkolenie

specjalizacyjne nie stanowi przeszkody do podpisania protokołu przez osoby

wykonujące czynności kontrolne.

7. Jeden egzemplarz protokołu przekazuje się kierownikowi jednostki prowadzącej

szkolenie specjalizacyjne.

8. Osoby wykonujące czynności kontrolne są obowiązane do zachowania w tajemnicy

informacji na temat organizacji i prowadzenia kształcenia podyplomowego oraz

wyników prowadzonego postępowania.

9. Kierownik jednostki prowadzącej szkolenie specjalizacyjne w terminie 7 dni od dnia

otrzymania protokołu, ma prawo do wniesienia zastrzeżeń co do sposobu

przeprowadzania czynności kontrolnych oraz ustaleń zawartych w protokole.

10. Dyrektor CMKP przekazuje kierownikowi jednostki szkolącej zalecenia

pokontrolne dotyczące stwierdzenia nieprawidłowości w trakcie kontroli i zobowiązuje

go do usunięcia tych nieprawidłowości w wyznaczonym terminie; kopie pisma z

zaleceniami pokontrolnymi przekazuje do wiadomości właściwemu konsultantowi

krajowemu i konsultantowi wojewódzkiemu.

11. W przypadku niezrealizowania zaleceń pokontrolnych w określonym terminie

dyrektor CMKP podejmuje decyzje o skreśleniu jednostki z listy zawierającej wykaz

jednostek uprawnionych do kształcenia specjalizacyjnego.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 40 z 51

12. Osobom wykonującym czynności kontrolne przysługuje zwolnienie od pracy na

czas wykonywania zadań i wynagrodzenie za udział w przeprowadzonej kontroli w

wysokości nie wyższej niż 10% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze

przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za ubiegły rok ogłaszanego przez Prezesa

Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej

„Monitor Polski”, a także zwrot kosztów podróży i zakwaterowania oraz diety na

zasadach określonych w przepisach o należnościach przysługujących pracownikowi

zatrudnionemu w państwowej i samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu

podróży służbowej na obszarze kraju.

Art. 19j. Monitorowanie systemu szkolenia specjalizacyjnego polega w szczególności

na rejestrowaniu danych określonych w art. 16r ust. 2 oraz informacji o liczbie

jednostek uprawnionych do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego i liczby miejsc

szkoleniowych, a także badaniu poprawności funkcjonowania poszczególnych procedur

specjalizacyjnych na podstawie zgromadzonych tą drogą informacji.”;

19) art. 57 ust. 1 i 1a otrzymują brzmienie:

„1. Od uchwał okręgowych rad lekarskich lub Wojskowej Rady Lekarskiej w sprawach

, o których mowa w art.5–7 ust.1–5, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 1 pkt 1 i 2, art. 11 ust. 1, 2 i

4, art. 12 ust. 1 i 3–5, art. 14, art. 19d ust. 5 i art. 52a, lekarzowi przysługuje odwołanie

do Naczelnej Rady Lekarskiej, która podejmuje w tej sprawie uchwałę.

1a. Uchwały w sprawach, o których mowa w ust.1 podpisują prezes lub wiceprezes i

sekretarz okręgowej rady lekarskiej albo prezes lub wiceprezes i sekretarz Naczelnej

Rady Lekarskiej.”.

Art. 2. 1. Obowiązek odbycia stażu podyplomowego mają osoby, które rozpoczęły studia na

kierunku lekarskim albo lekarsko-dentystycznym przed dniem 1 października 2011 r.

2. Obowiązek , o którym mowa w ust. 1 nie dotyczy osób, które odbyły praktykę zawodową,

o której mowa w art. 5 ustawy, o której mowa w art. 1 , w brzmieniu nadanym niniejszą

ustawą.

3. Staż podyplomowy, o którym mowa w ust. 1, oraz staż podyplomowy rozpoczęty i

niezakończony przed dniem wejścia w życie ustawy odbywają się na zasadach

obowiązujących przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 41 z 51

4. Cudzoziemiec, niebędący obywatelem państwa członkowskiego Unii Europejskiej, może

odbyć staż podyplomowy na zasadach określonych w przepisach o odbywaniu studiów i

uczestniczeniu w badaniach naukowych i szkoleniach przez osoby niebędące obywatelami

polskimi, z uwzględnieniem terminów określonych w ust. 1

5. Organizacja, finansowanie oraz zapewnienie warunków odbywania stażu podyplomowego

przez:

1) absolwentów studiów lekarskich i lekarsko–dentystycznych będących obywatelami

polskimi, zamierzających wykonywać zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,

mających stałe miejsce zamieszkania na obszarze województwa, oraz

2) osoby będące obywatelami innego niż Rzeczpospolita Polska państwa członkowskiego

Unii Europejskiej zamierzające odbywać staż na obszarze województwa właściwego za

względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu, oraz

3) cudzoziemców, o których mowa w ust. 3, zamierzających odbywać staż na obszarze

województwa właściwego za względu na zamierzone miejsce wykonywania zawodu,

– jest zadaniem marszałka tego województwa z zakresu administracji rządowej.

Art. 3. 1. Do ograniczonego prawa wykonywania zawodu przyznanego przed dniem wejścia

niniejszej ustawy stosuje się przepisy dotychczasowe.

2. Wnioski o wydanie ograniczonego prawa wykonywania zawodu dotyczące cudzoziemców

i osób skierowanych do odbycia stażu adaptacyjnego uznaje się za wnioski o wydanie prawa

wykonywania zawodu na czas określony.

Art. 4. Jednostki organizacyjne uprawnione do prowadzenia szkolenia specjalizacyjnego na

podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoje uprawnienia.

Art. 5. Postępowania wszczęte i niezakończone przed dniem wejścia w życie niniejszej

ustawy prowadzi się na podstawie dotychczasowych przepisów.

Art. 6. Kierownicy specjalizacji oraz lekarze specjaliści kierujący stażem kierunkowym

wyznaczeni na podstawie dotychczasowych przepisów zachowują swoje funkcje.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 42 z 51

Art. 7. 1. Lekarze zakwalifikowani do odbywania szkolenia specjalizacyjnego przed

wejściem w życie niniejszej ustawy odbywają szkolenie specjalizacyjne, na podstawie

dotychczasowych przepisów.

2. Przepisy dotyczące Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego w brzmieniu nadanym

niniejszą ustawą stosuje się do lekarzy, którzy zostali zakwalifikowani do odbywania

szkolenia specjalizacyjnego po dniu 28 kwietnia 1999 r.

3. Do czasu wejścia w życie programów specjalizacji określonych na podstawie art. 16g

ustawy, o której mowa w art. 1, szkolenia specjalizacyjne, rozpoczęte przed tym dniem,

odbywają się na podstawie programów obowiązujących w dniu rozpoczęcia danego szkolenia

specjalizacyjnego, z uwzględnieniem jego aktualizacji.

Art. 8. 1. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 12 ust. 6, art. 16

ust. 1hb, art. 16 ust. 2a, art. 16 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 1, zachowują moc do dnia

wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 12 ust. 6, art. 16k ust.

4, art. 16h ust. 3 i art. 16h ust. 4, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, nie dłużej jednak

niż przez 18 miesięcy od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy.

2. Dotychczasowe przepisy wykonawcze wydane na podstawie art. 6 ust. 8, zachowują moc

do dnia wejścia w życie przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 6 ust. 8, w

brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Art. 9. Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

UZASADNIENIE

Istotą projektu ustawy o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty jest

wprowadzenie niezbędnych zmian w systemie kształcenia lekarzy i lekarzy dentystów

mających na celu wyeliminowanie narastających w ostatnim czasie problemów dotyczących

kadry lekarskiej, z których najważniejsze to:

– długotrwały proces kształcenia podyplomowego od momentu uzyskania dyplomu wyższej

uczelni do uzyskania dyplomu specjalisty, będący jedną z zasadniczych przyczyn migracji

młodych lekarzy,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 43 z 51

– brak pełnej samodzielności zawodowej lekarzy stażystów i lekarzy rezydentów, przez co

najmniej kilka lat od zakończenia studiów,

– deficyt kadry lekarskiej, w tym specjalistów, i obserwowane zagrożenie związane z tzw.

luką pokoleniową, przede wszystkim wśród lekarzy specjalistów,

– migracja lekarzy szacowana na podstawie liczby zaświadczeń potwierdzających

kwalifikacje uprawniające do wykonywania zawodu na terenie krajów Unii Europejskiej,

wydawanych przez samorząd lekarski.

Rozwiązanie powyższych problemów wymaga kompleksowych, kompatybilnych ze sobą

działań obejmujących zarówno zmiany przepisów prawnych dotyczących kształcenia lekarzy

i lekarzy dentystów, jak również zmiany programów kształcenia przed i podyplomowego.

Ustawa o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty stworzy podstawy prawne do

wprowadzenia systemowych rozwiązań w w/w obszarze.

Przedmiotowy projekt obejmuje następujące zmiany:

1) zmiana dotyczy rozszerzenia definicji wykonywania zawodu lekarza, lekarza dentysty

o – kierowanie zakładem opieki zdrowotnej,

2) zmiana wprowadzona w związku z likwidacją stażu podyplomowego - wprowadzenie

praktyki zawodowej na VI roku dla lekarzy oraz na V roku dla lekarzy dentystów

Likwidacja stażu podyplomowego spowoduje szybsze wejście lekarzy i lekarzy

dentystów do systemu opieki zdrowotnej i zwiększenie dostępu do świadczeń

zdrowotnych. Powyższe zostanie osiągnięte poprzez zmianę systemu kształcenia na

studiach medycznych z położeniem nacisku na praktyczne przygotowanie do

wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty na drodze m.in.:

- wprowadzenia obowiązku złożenia najważniejszych egzaminów końcowych, dla

kierunku lekarskiego na V roku studiów a lekarsko-dentystycznego na IV.

- wprowadzenia przede wszystkim przedmiotów klinicznych w formie „praktyk

zawodowych”;

Projekt zakłada likwidację Lekarskiego Egzaminu Państwowego (LEP) oraz

Lekarsko-Dentystycznego Egzaminu Państwowego (LDEP). Doświadczenie ostatnich

lat, jak również liczne opinie środowisk medycznych wskazują, iż LEP/LDEP

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 44 z 51

przeprowadzany w formie egzaminu testowego nie sprawdza aspektu praktycznego

przygotowania lekarzy do wykonywania zawodu, wykorzystując głównie wiedzę

teoretyczną. Wobec braku jednolitych zasad oraz zobowiązań co do egzaminów

„licencyjnych” w krajach UE (dyrektywa 2005/36/WE) uznaje się, że należy

zrezygnować z LEP/LDEP przeprowadzanego w obecnej formie,

3) i 4) – zmiany związane z przyznaniem prawa wykonywania zawodu na czas określony

dla lekarza skierowanego do odbycia stażu adaptacyjnego-. W związku z likwidacją

ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarza związanego z likwidacją stażu

podyplomowego wprowadza się prawo wykonywania zawodu lekarza na czas

określony dla lekarza skierowanego do odbycia stażu adaptacyjnego,

5) zmiana polegająca na skróceniu terminu z dotychczasowych 3 miesięcy do 30 dni na

wydanie dokumentu prawo wykonywania zawodu lekarza albo lekarza dentysty.

Zmiana ma na celu przyspieszenie procedury administracyjnej wydania dokumentu

prawo wykonywania zawodu lekarza lub lekarza dentysty,

6) doprecyzowanie zasad wydawania prawa wykonywania zawodu lekarza i lekarza

dentysty na czas określony dla cudzoziemca,

7) doprecyzowanie przepisu w konsekwencji usunięcia pojęcia „ograniczonego prawa

wykonywania zawodu”,

8) określenie zasad udzielania świadczeń zdrowotnych przez lekarzy cudzoziemców

będących członkami ekipy narodowej drużyny sportowej podczas trwania wydarzeń

sportowych,

Wprowadzenie przepisów dotyczących wykonywania zawodu lekarza przez lekarzy

cudzoziemców będących członkami ekip sportowych biorących udział w

wydarzeniach sportowych organizowanych na terytorium RP ma na celu ujednolicenie

tymczasowego i okazjonalnego udzielania świadczeń. W obecnym stanie prawnym

lekarze będący obywatelami państw członkowskich UE muszą zgłosić tymczasowe i

okazjonalne udzielanie świadczeń właściwej izbie lekarskiej, zgodnie z przepisami

dyrektywy 2005/36/WE w sprawie uznania kwalifikacji zawodowych,

implementowanymi do ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w art. 9, podczas

gdy obywatele innych państw nie mają takiego obowiązku,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 45 z 51

9) -11) uregulowanie kwestii odbywania przeszkolenia uzupełniającego dla lekarza nie

wykonującego zawodu przez okres 5 lat. Przepisy przewidują możliwość zawieszenia

prawa wykonywania zawodu albo ograniczenia wykonywania określonych czynności

medycznych do czasu zakończenia przeszkolenia, w drodze uchwały podjętej przez

okręgową radę lekarską,

12) zmiana porządkowa przepisu dotyczącego utraty przez lekarza prawa wykonywania

zawodu z mocy prawa poprzez usunięcie pojęcia „ograniczonego prawa wykonywania

zawodu”,

13) zmiana porządkowa tytułu rozdziału z dotychczasowego w brzmieniu „Staż

podyplomowy” na tytuł w brzmieniu „Kształcenie podyplomowe” – konsekwencja

likwidacji stażu podyplomowego.,

14) uchylenie artykułu dotyczącego stażu podyplomowego – konsekwencja likwidacji

stażu podyplomowego,

15) wprowadzenie modułowego systemu specjalizacji z jednoczesną zmianą

dotychczasowego podziału specjalizacji na podstawowe i szczegółowe oraz zasad

uznawania dorobku zawodowego i naukowego za równoważne z realizacją elementów

programu specjalizacji.

Moduł podstawowy będzie zawierać treści uniwersalne dla grupy specjalizacji, jak

również wybrane zagadnienia obecnie nauczane w trakcie stażu podyplomowego (m.in.

obowiązkowy kurs i egzamin z dziedziny ratownictwa medycznego). Moduł

specjalistyczny, bezpośrednio związany z przedmiotem specjalizacji, powinien zawierać

wiedzę ściśle specjalistyczną.

16) uregulowanie zasad postępowania kwalifikacyjnego do specjalizacji lekarskich oraz

zasad odbywania szkolenia specjalizacyjnego obejmujące:

- zmianę przepisów dotyczących przyznawania miejsc szkoleniowych na dane

postępowanie kwalifikacyjne do specjalizacji lekarskich – przyznawanie i rozdział

rezydentur na poszczególne województwa i dziedziny przez ministra właściwego do

spraw zdrowia oraz uruchamianie wszystkich pozostałych wolnych miejsc szkoleniowych

przez właściwego wojewodę,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 46 z 51

- uregulowanie zasad opracowywania programów specjalizacji, mające na celu

zapewnienie wysokiej jakości kształcenia, jednocześnie dostosowanie tych programów do

dokonujących się zmian w systemie ochrony zdrowia, ze szczególnym uwzględnieniem

podziału na moduł podstawowy i specjalistyczny,

- uregulowanie obowiązków i praw oraz zasad powoływania kierowników specjalizacji –

między innymi wprowadzenie możliwości powierzenia funkcji kierownika specjalizacji

lekarzowi specjaliście wykonującemu pracę w oparciu o umowę cywilnoprawną (tzw.

„kontrakt”).

- uregulowanie ustawowe zasad przeprowadzania PES; umożliwienie lekarzom,

przystępowanie do PES po raz czwarty i kolejny aż do pozytywnego złożenia PES, oraz wprowadzenie opłaty za zdawanie PES po raz czwarty i kolejny stanowiącej dochód budżetu państwa.

- ograniczenie PES do dwóch części: testowej i ustnej.. Część ustna może być

rozszerzona o egzamin praktyczny, z wyłączeniem procedur inwazyjnych,

- wprowadzenie zasad wynagradzania członków Państwowych Komisji Specjalizacyjnych

(PKS).

17)-18) uregulowanie warunków i zasad akredytacji jednostek prowadzących specjalizację

lub staże kierunkowe, mające na celu zapewnienie właściwej jakości kształcenia

specjalizacyjnego, a jednocześnie zwiększenie liczby miejsc szkoleniowych oraz określenie

zasad nadzoru i kontroli nad realizacją szkolenia specjalizacyjnego. Uregulowanie ustawowe

warunków i zasad akredytacji jednostek prowadzących specjalizację ma na celu zapewnienie

właściwej jakości kształcenia specjalizacyjnego.. Proponuje się, aby w ustawie dookreślić, iż

warunkiem uzyskania akredytacji jest: zobowiązanie się jednostki do realizacji programu

określonej specjalizacji i zapewnienie warunków merytorycznych i organizacyjnych do

realizacji programu w tym:

- posiadanie kadry o odpowiednich kwalifikacjach – tj. lekarzy posiadających tytuł

specjalisty,

- posiadanie odpowiedniej bazy dydaktycznej,

- zapewnienie realizacji określonych zabiegów i procedur medycznych wynikających z

programu specjalizacji,

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 47 z 51

- zapewnienie wewnętrznego systemu oceny jakości kształcenia.

19) regulacja porządkowa dotycząca odwołań od uchwał okresowych rad lekarskich lub

wojskowej rady lekarskiej do naczelnej rady lekarskiej.

Likwidacja LEP i LDEP spowoduje zmniejszenie wydatków budżetowych w wysokości

około 530 tys. zł rocznie, a likwidacja od 1 października 2017 roku stażu podyplomowego

spowoduje zmniejszenie wydatków budżetowych od roku 2018 o ok. 162,7 mln zł rocznie.

Jednocześnie do budżetu państwa będą wpływały dodatkowe środki (zależne od liczby

zdających) wnoszone do CEM za zadawanie przez lekarzy egzaminów PES po raz czwarty

i kolejny.

Wprowadzenie modułowego systemu specjalizacji spowoduje skrócenie okresu specjalizacji,

a zatem koszty specjalizacji 1 lekarza zostaną zmniejszone. Należy jednak podkreślić, że

pieniądze w ten sposób zaoszczędzone zostaną wykorzystane na nowe miejsca

specjalizacyjne w trybie rezydentury.

Wprowadzenie nowych zasad przeprowadzania egzaminu specjalizacyjnego zaliczającego

moduł podstawowy, stanowiący I część Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego (PES),

będzie wymagało przeznaczenia dodatkowych środków finansowych dla CEM. Przyjmując,

że egzamin testowy kosztuje obecnie około 38 tys. zł w jednej dziedzinie, szacunkowy roczny

koszt ( dwie sesje) wyniesie około 532 tys. zł ( 7 rodzajów modułów x 2 sesje x 38 tys.).

Organizacja i przeprowadzanie PES jest procesem ciągłym, a ewentualne wprowadzenie

opłaty za zdawanie PES po raz czwarty i kolejny będzie stanowiło dochód budżetu państwa.

Ponadto, w roku 2008 koszty części praktycznej PES wyniosły 561 tys. zł. Rezygnacja z tej

części egzaminu spowoduje oszczędności w w/w wysokości.

Natomiast wprowadzenie stawek wynagrodzenia za posiedzenia dla członków Państwowych

Komisji Egzaminacyjnych tak jak dla członków komisji egzaminacyjnych

przeprowadzających obecnie Lekarski Egzamin Podyplomowy LEP i Lekarsko–

Dentystyczny Egzamin Podyplomowy L–DEP (aktualnie wynagrodzenia członków tych

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 48 z 51

komisji wynoszą: przewodniczący 300 zł, członkowie 130 zł) spowoduje koszty w

wysokości ok. 600 tys. zł.

Obecnie zasady wynagradzania przewodniczącego i członków Państwowej Komisji

Egzaminacyjnej (PKE) normuje zarządzenie Nr 7/2008 dyrektora CEM z dnia 24 kwietnia

2008 r. w sprawie Państwowej Komisji Egzaminacyjnej. Zgodnie z § 3 zarządzenia ustalono

następujące stawki wynagrodzenia:

1) przewodniczący PKE – 200 zł za posiedzenie;

2) członkowie PKE – 130 zł za posiedzenie.

Należy dodać, iż CEM pokrywa również inne koszty związane z udziałem członków PKE.

Zgodnie bowiem z § 4 powołanego zarządzenia, CEM zwraca koszty przejazdu i noclegu, na

zasadach określonych w tym przepisie.

Przyjmując, iż według nowych regulacji zawartych w ustawie o zawodach lekarza i

lekarza dentysty, wysokość wynagrodzenia za udział w posiedzeniu przewodniczącego i

członków PKE przeprowadzającej PES, wyniesie maksymalnie 10% przeciętnego

miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw bez wypłat nagród z zysku za

ubiegły rok ogłoszonego przez Prezesa GUS w Dzienniku Urzędowym RP „Monitor Polski”,

to aktualnie wynagrodzenie to wyniosłoby maksymalnie ok. 320 zł.

Zaproponowana wysokość wynagrodzenia (300 zł dla przewodniczącego i 130 dla

członków) jest stosunkowo niewielka w porównaniu z kwotami otrzymywanymi przez

podmioty przeprowadzające inne podobne egzaminy

Wprowadzenie procesu monitorowania systemu specjalizacji przez CMKP spowoduje

dodatkowe skutki finansowe w wysokości ok. 4 mln zł. Przewiduje się stopniowe

rozbudowywanie systemu monitorowania specjalizacji, w taki sposób, aby docelowo

corocznie kontrolowane była co najmniej jedna jednostka specjalizująca w każdej z dziedzin

specjalizacji w każdym województwie. W związku z powyższym przewiduje się konieczność

zabezpieczenia środków na realizację ok. 1232 wizytacji ośrodków rocznie (77 specjalizacji

x16 województw). Koszty wizytacji 3–osobowego zespołu obejmują: wynagrodzenie 300 zł

dla każdej osoby oraz koszty podróży i ewentualnego noclegu (koszt 1 wyjazdu 3 osób

wynosi ok. 3 tys. zł).

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 49 z 51

Ponadto planuje się organizowanie przez CMKP kursów szkoleniowych dla kierowników

specjalizacji. Koszt 1 kursu dla 100 osób to koszt ok. 79 tys. zł. Koszt kursu uwzględnia

wynagrodzenia wykładowców oraz zwrot kosztów podróży i delegacji uczestników kursu.

Powyższe wymaga zwiększenia środków dla CMKP w wysokości ok. 4 mln zł od roku 2011.

W pozostałym zakresie nowelizacja ustawy nie spowoduje skutków finansowych.

Ocena skutków regulacji

Wpływ projektowanej ustawy na:

a) sektor finansów publicznych, w tym budżety państwa i budżety jednostek samorządu

terytorialnego

Dokonanie zmian wymaga poniesienia odpowiednich nakładów ze strony budżetu państwa, w

zakresie:

– zwiększenie dotacji dla uczelni w wysokości ok. 5,2 mln zł spowodowane nałożeniem

obowiązku zorganizowania kursów i szkoleń, realizowanych obecnie w ramach stażu

podyplomowego do kształcenia przeddyplomowego (1361 zł – obecne koszty szkoleń i

kursów na jednego absolwenta x 3800 – liczba absolwentów),

– zmiany organizacji systemu specjalizacji i organizacji Państwowego Egzaminu

Specjalizacyjnego – ok. 571 tys. zł rocznie – od roku 2013,

– nowego zadania dotyczącego monitorowania systemu specjalizacji lekarskich – w ramach

zwiększenia środków dla CMKP ze środków będących w dyspozycji ministra właściwego do

spraw zdrowia – w wysokości do 4 mln zł rocznie.

Likwidacją LEP i LDEP spowoduje zmniejszenie wydatków budżetowych w wysokości

około 530 tys. zł rocznie, a likwidacja od 1 października 2017 roku stażu podyplomowego

spowoduje zmniejszenie wydatków budżetowych od roku 2018 o ok. 162,7 mln zł rocznie (na

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 50 z 51

podstawie projektu ustawy o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacja wydatków

budżetowych na rok 2010)

Jednocześnie do budżetu państwa będą wpływały dodatkowe środki (zależne od liczby

zdających) wnoszone do CEM za zadawanie przez lekarzy egzaminów PES po raz czwarty i

kolejny.

a) rynek pracy

Regulacja będzie miała wpływ na rynek pracy poprzez szybszy i zwiększony dopływ lekarzy i

lekarzy specjalistów do systemu opieki zdrowotnej wynikający z reformy kształcenia przed i

podyplomowego.

c) konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie

przedsiębiorstw

W wyniku wprowadzanych rozwiązań w zakresie reformy kształcenia lekarzy, w związku ze

skróceniem okresu szkolenia lekarzy, do systemu opieki zdrowotnej zarówno w sektorze

publicznym, jak i prywatnym, trafi większa liczba wysoko wykwalifikowanej kadry

lekarskiej.

d) sytuację i rozwój regionalny

Regulacja będzie miała wpływ na sytuację i rozwój regionalny poprzez zwiększony dopływ

lekarzy i lekarzy specjalistów w odniesieniu do poszczególnych regionów kraju, co powinno

skutkować zwiększoną dostępnością do świadczeń lekarskich i lekarsko– dentystycznych na

poziomie danego regionu.

e) konsultacje społeczne:

W ramach konsultacji społecznych projekt zostanie skierowany w szczególności do:

Naczelnej Rady Lekarskiej, Związków Zawodowych działających w obszarze zdrowia,

Rektorów Uczelni Medycznych, Konsultantów Krajowych w dziedzinach medycyny.

Projekt ustawy – stosownie do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności

lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) – zostanie

opublikowany na stronie internetowej Ministerstwa Zdrowia oraz udostępniony w Biuletynie

Informacji Publicznej.

Projekt z dnia 31 sierpnia 2010 r.

Strona 51 z 51