EGZAMINY SPECJALIZACYJNE -FORUM PROTESTU - Czy w medycyna się już nie rozwija? O bzdurach ciąg dalszy!

28.01.2010
Czy medycyna się już nie rozwija? O bzdurach ciąg dalszy!

Zwolennicy zniesienia limitu podejść do Państwowego Egzaminu Specjalizacyjnego są w bardzo wygodnej sytuacji. Wystarczy tylko obserwować i bezlitośnie wyciągać wnioski z tego co nam się serwuje. Jak już napisałem w poprzednim wystąpieniu, (użyje tutaj bardzo łagodnego określenia) nieprzemyślana, desperacka taktyka obronna przyjęta przez przeciwników zniesienia limitów podejść do PES ( a za takich należy uważać ludzi którzy z roku na rok obiecują zmiany, a jakoś nie wywiązują się ze składanych obietnic-jak myślicie Państwo dlaczego?), prowadzi do następujących wniosków:
1- Dyrektor Centrum Egzaminów Medycznych Pan prof. dr hab. n. med. Stanisław Orkisz popełnił przestępstwo.
2- W naukach medycznych nie odnotowuje się postępu.

Dowód tezy nr 1 tu->protest-pes.pl.tl/O-%26%238222;przekroczeniu-uprawnie%26%23324;%26%238221;-.--.--.-.htm

A oto dowód tezy nr 2 :

Na stronie Internetowej Ministerstwa Zdrowia pojawił się „Projekt rozporządzenia w sprawie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych” datowany na dzień 09 marca 2009.->bip.mz.gov.pl/index

Pewna dygresja- Jak wiemy jednym z koronnych (prawdopodobnie jedyny traktowany poważnie,przynajmniej przez niektórych) argumentów przeciwników zniesienia limitów podejść do PES i bezterminowej możliwości jego zdawania jest stwierdzenie następujące:
„ W medycynie dokonuje się szybki postęp w związku z czym po pewnym czasie wiedza egzaminowanych staje się nieaktualna w związku z czym muszą oni powtarzać całą specjalizację od początku (pytanie : W takim razie po co jest PES, skoro za jago pomocą nie można sprawdzić czy zdający posiada aktualna wiedzę medyczną?)

Zwróćmy uwagę, że rozporządzenie dotyczy „ umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny” a więc zdawałoby się że jest to materia w której dokonuje się szczególnie gwałtowny postęp, ale jednak nie! (wynika to z projektu rozporządzenia). !

ZDAJĄCY MOŻE DO EGZAMNINU PODCHODZIĆ DOWOLNĄ ILOŚC RAZY, BEZ KONIECZNOŚCI POWTARZANIA CAŁEGO CYKLU SZKOLENIOWEGO !

Czyżby twórcy projektu rozporządzenia naprawdę uważali że w dziadzinach medycyny których dotyczy projekt w istocie nie odnotowuje się postępu?

My którzy chcemy zniesienia limitu podejść do PES możemy obserwować sytuacje, czytać kolejne pisma, projekty rozporządzeń itp. i wyciągać wnioski, a zapewniam tematów nie zabraknie !

Wojciech Buczyński

§ 19. „Projektu rozporządzenia”

1. W przypadku gdy lekarz nie przystąpi do którejkolwiek z części PEU w wyznaczonym terminie, może przystąpić do tej części PEU w następnym terminie.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, lekarz składa do CEM wniosek o przystąpienie do części egzaminu oraz dowód wniesienia na konto CEM opłaty za tę część PEU w wysokości połowy kwoty, o której mowa w § 21 ust. 1. Opłata nie podlega zwrotowi w przypadku nie przystąpienia do tej części PEU.
3. W razie negatywnego wyniku którejkolwiek z części PEU, lekarz może przystąpić do PEU w następnym terminie. W takim przypadku PEU składa się ze wszystkich części, o których mowa w § 13 ust. 2, i objęty jest opłatą w wysokości określonej w § 21 ust.1. Przepis § 21 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Całość „Projektu” wraz załącznikiem:

Projekt 9.03.2009 r.

ROZPORZĄDZENIE
MINISTRA ZDROWIA 1)
z dnia .......................... 2009 r.
w sprawie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny
lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych

Na podstawie art. 17 ust. 13 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857) zarządza się, co następuje:

§ 1.

Rozporządzenie określa:
1) rodzaje umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, w których można uzyskać świadectwo, zwane dalej „umiejętnościami”;
2) kwalifikacje, jakie powinien posiadać lekarz zamierzający odbyć szkolenie;
3) tryb przygotowywania i zatwierdzania programów szkoleń;
4) tryb wpisywania na listę, o której mowa w art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zwaną dalej „listą”, i sposób jej prowadzenia;
5) tryb przeprowadzenia egzaminu oraz wysokość opłaty za jego przeprowadzenie;
6) wysokość opłaty za wydanie świadectwa;
7) sposób ewidencjonowania wydanych świadectw;
8) szczegółowe warunki i tryb uznawania szkoleń odbytych za granicą.

§ 2.

Ilekroć w przepisach rozporządzenia jest mowa o lekarzu bez bliższego określenia, rozumie się przez to również lekarza dentystę.

§ 3.

Ustala się wykaz umiejętności stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

§ 4.

1. Lekarz może odbyć szkolenie, jeżeli posiada:
1) prawo wykonywania zawodu lekarza na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2) tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w dziedzinie medycyny lub stomatologii określonej w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
2. W przypadkach określonych w załączniku nr 2 do rozporządzenia szkolenie, w oparciu o program specjalny zawierający poszerzony zakres staży klinicznych oraz kursów teoretycznych dla umiejętności, może odbyć lekarz niespełniający warunku określonego w ust. 1 pkt 2.

§ 5.

1. Programy szkoleń, w tym programy specjalne, o których mowa w § 4 ust. 2, opracowuje komisja programowa dla danej umiejętności, zwana dalej „komisją”.
2. W skład komisji wchodzi:
1) co najmniej 4 lekarzy posiadających świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, w tym co najmniej dwóch członków towarzystwa naukowego właściwego dla danej dziedziny medycyny, posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej;
2) przedstawiciel Naczelnej Rady Lekarskiej posiadający świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej;
3) konsultant krajowy lub konsultanci krajowi w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej lub ich przedstawiciel lub przedstawiciele posiadający świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej;
4) przedstawiciel Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, zwanego dalej „CMKP”.
3. Komisję powołuje dyrektor CMKP.
4. Skład Komisji zatwierdza minister właściwy do spraw zdrowia.
5. Obsługę Komisji zapewnia CMKP.

§ 6.

1. Program szkolenia opracowany przez komisję i zredagowany przez CMKP, zgodnie z zasadami dydaktyki i metodologii kształcenia, Dyrektor CMKP przedstawia niezwłocznie do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
2. Program szkolenia zatwierdzony przez ministra właściwego do spraw zdrowia CMKP podaje do publicznej wiadomości na stronie internetowej CMKP.

§ 7.

W razie potrzeby, w szczególności w celu dostosowania programu szkolenia do wymogów aktualnej wiedzy medycznej, Komisja dokonuje zmiany programu szkolenia.

§ 8.

Do zmiany programów szkoleń stosuje się przepisy § 5 i 6.

§ 9.

1. W celu uzyskania wpisu na listę podmiot ubiegający się o jego uzyskanie przedstawia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia za pośrednictwem CMKP dokumentację potwierdzającą spełnienie wymagań określonych w art.17 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty.
2. W celu przygotowania opinii o spełnieniu warunków do prowadzenia szkolenia w danej umiejętności Dyrektor CMKP powołuje zespół ekspertów, w skład którego wchodzi 3 lekarzy posiadających świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, w tym dwóch wskazanych przez konsultanta krajowego w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, posiadających stopień naukowy doktora habilitowanego.
3. Dyrektor CMKP przekazuje ministrowi właściwemu do spraw zdrowia dokumenty, o których mowa w ust.1, wraz z opinią, o której mowa w ust. 2, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia jej otrzymania.

§ 10.

1. Minister właściwy do spraw zdrowia po otrzymaniu dokumentów, o których mowa w § 9 ust. 1, i opinii, o której mowa w § 9 ust. 2, dokonuje oceny tych dokumentów i, jeżeli są spełnione wymagania określone w art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, wpisuje podmiot na listę.
2. Informację o wpisie na listę minister właściwy do spraw zdrowia przekazuje do CMKP, które umieszcza tę informację na stronie internetowej CMKP.

§ 11.

Lista jest prowadzona w formie elektronicznej i ogłaszana na stronach internetowych urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw zdrowia i CMKP.

§ 12.

1. Po zakończeniu szkolenia lekarz, w celu przystąpienia do Państwowego Egzaminu Umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielenia określonych świadczeń zdrowotnych, zwanego dalej „PEU”, składa do Centrum Egzaminów Medycznych, zwanego dalej „CEM” następujące dokumenty:
1) wniosek o dopuszczenie do PEU;
2) zaświadczenie o ukończeniu szkolenia wystawione przez jednostkę szkolącą wpisaną na listę, o której mowa w art. w art. 17 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, albo decyzję, o której mowa w § 26 ust. 5;
3) kserokopię prawa wykonywania zawodu, potwierdzoną za zgodność z oryginałem;
4) kserokopię dyplomu odpowiedniej specjalizacji, potwierdzoną za zgodność z oryginałem;
5) dowód wniesienia opłaty za PEU.
2. Dokumenty, o których mowa w ust. 1, składa się w terminie nie dłuższym niż 12 miesięcy od dnia zaliczenia szkolenia przez podmiot prowadzący szkolenie albo daty wydania decyzji, o której mowa w § 26 ust. 5.
3. CEM przesyła lekarzowi dopuszczonemu do PEU powiadomienie o miejscu i terminie składania poszczególnych części egzaminu, o których mowa w § 13 ust. 2, nie później niż 30 dni przed dniem jego rozpoczęcia.

§ 13.

1. PEU przeprowadzany jest w zależności od potrzeb, jednak nie rzadziej niż raz do roku.
2. PEU dla każdej dziedziny składa się z dwóch części - egzaminu teoretycznego i egzaminu praktycznego. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany w formie testu albo egzaminu ustnego w zakresie określonym w programie szkolenia.
3. Test jest przeprowadzany, gdy do PEU przystępuje w danym terminie co najmniej 30 osób.
4. PEU przeprowadza się zgodnie z regulaminem porządkowym, ustalonym przez Dyrektora CEM i zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia.

§ 14.

1. Zadania testowe opracowuje CEM w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym odrębnie dla każdego programu szkolenia oraz na każdy PEU.
2. Zadania egzaminacyjne są przygotowywane, przechowywane i przekazywane w warunkach uniemożliwiających ich nieuprawnione ujawnienie.
3. Opracowanie zadań egzaminacyjnych oraz przeprowadzenie PEU jest finansowane przez CEM.

§ 15.

1. Egzamin teoretyczny jest przeprowadzany przed egzaminem praktycznym i jego pozytywny wynik stanowi warunek dopuszczenia do egzaminu praktycznego.
2. Egzamin testowy dla danej umiejętności odbywa się jednocześnie w całym kraju.
3. Egzamin testowy uważa się za zdany z wynikiem pozytywnym, jeżeli lekarz uzyska co najmniej 60 % poprawnych odpowiedzi.

§ 16.

1. PEU dla danej umiejętności organizuje CEM.
2. PEU jest przeprowadzany przez Państwową Komisję Egzaminacyjną, zwaną dalej „PKE”
3. Przewodniczącego i członków PKE powołuje i odwołuje Dyrektor CEM, spośród osób zaproponowanych przez Krajową Radę Egzaminów Lekarskich w porozumieniu z właściwym konsultantem krajowym lub konsultantami krajowymi, właściwym towarzystwem naukowym lub towarzystwami naukowymi oraz NRL, po ich zaakceptowaniu przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
4. W skład PKE wchodzą lekarze posiadający świadectwo umiejętności objętej PEU lub tytuł specjalisty lub specjalizację II stopnia w danej dziedzinie medycyny lub w dziedzinie pokrewnej, a w szczególności:
1) przedstawiciel lub przedstawiciele konsultanta lub konsultantów krajowych;
2) przedstawiciel lub przedstawiciele właściwych towarzystw naukowych dla danej dziedziny medycyny objętej egzaminem państwowym;
3) przedstawiciel lub przedstawiciele Naczelnej Rady Lekarskiej lub Okręgowej Rady Lekarskiej;
5. W skład PKE nie może być powołana osoba, która jest małżonkiem lub krewnym albo powinowatym do drugiego stopnia włącznie lekarza który składa egzamin.

§ 17.

W zależności od liczby lekarzy przystępujących do PEU egzaminy przeprowadza PKE lub wyłonione spośród jej członków zespoły egzaminacyjne z zachowaniem reprezentacji wszystkich podmiotów wymienionych w §16 ust. 4.

§18.

Do zadań PKE lub wydzielonego spośród jej członków zespołu egzaminacyjnego należy:
1) podejmowanie decyzji o dopuszczeniu lekarza do egzaminu państwowego;
2) ustalanie listy lekarzy dopuszczonych do egzaminu państwowego w danym terminie;
3) dokonywanie oceny egzaminów praktycznego i ustnego;
4) przekazanie CEM kart testowych po przeprowadzeniu egzaminu testowego, z zachowaniem tajności procedury;
5) przekazanie CEM ocen z egzaminu praktycznego i ustnego oraz innej dokumentacji związanej z przeprowadzonym PEU, nie później niż w ciągu 14 dni od zakończenia PEU.

§ 19.

§ 20.

1. W razie rażących uchybień formalnych w przeprowadzeniu PEU lub nieprzewidzianych sytuacji mających wpływ na przeprowadzenie PEU, minister właściwy do spraw zdrowia na wniosek Dyrektora CEM może unieważnić PEU w całości albo w części, o której mowa w § 13 ust. 2, w danym terminie dla danej dziedziny dla poszczególnych albo wszystkich zdających.
2. Unieważnienie PEU albo jego części powoduje, że traktuje się odpowiednio PEU albo jego część za niebyłą. Unieważniony egzamin jest powtarzany w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia podjęcia decyzji o unieważnieniu i nie podlega opłacie, o której mowa w § 21 ust. 1. W przypadku unieważnienia całości PEU wszystkie jego części odbywają się w terminie nie dłuższym niż 3 miesiące od dnia podjęcia decyzji o unieważnieniu.
3. Decyzję o unieważnieniu minister właściwy do spraw zdrowia podejmuje w ciągu 30 dni od dnia doręczenia wniosku Dyrektora CEM i przekazuje ją do CEM.
4. Niezwłocznie po otrzymaniu decyzji CEM ogłasza ją na stronie internetowej oraz przesyła zainteresowanym listem poleconym.

§ 21.

1.Wysokość opłaty za PEU wynosi 700 zł.
2. W razie nieprzystąpienia do PEU w wyznaczonym terminie, lekarz nie uzyskuje prawa zwrotu opłaty, o której mowa w ust. 1 z wyjątkiem sytuacji, gdy Państwowa Komisja Egzaminacyjna nie dopuściła go do Państwowego Egzaminu Umiejętności.
3. W razie nieprzystąpienia tylko do jednej części PEU, lekarz uzyskuje prawo zwrotu połowy opłaty, o której mowa w ust. 1.
4. Opłatę, o której mowa w ust.1, wnosi się na rachunek CEM. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.

§ 22.

1. CEM wydaje świadectwa potwierdzające uzyskanie umiejętności. Opłata za wydanie świadectwa wynosi 50 zł.
2. Opłatę, o której mowa w ust. 1, wnosi się na rachunek CEM. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.

§ 23.

1. CEM prowadzi rejestr wydanych świadectw i przechowuje dokumenty, o których mowa w § 12 ust. 1, oraz dokumentację dotyczącą PEU.
2. Rejestr wydanych świadectw jest prowadzony w systemie ewidencyjno-informatycznym i zawiera następujące dane:
1) numer świadectwa;
2) imię i nazwisko lekarza, który uzyskał świadectwo;
3) obywatelstwo;
4) datę urodzenia;
5) numer PESEL lekarza, jeżeli został nadany, albo jeżeli nie został nadany - serię i numer dokumentu stwierdzającego tożsamość;
6) numer prawa wykonywania zawodu lekarza;
7) numer rejestracyjny izby lekarskiej lekarza;
8) imię i nazwisko opiekuna szkolenia;
9) nazwę i adres jednostki szkolącej, w której lekarz odbywał szkolenie;
10) datę złożenia PEU i jego wynik;
11) określenie umiejętności, w której lekarz uzyskał świadectwo.

§ 24.

CEM przesyła kopię świadectwa umiejętności do okręgowej rady lekarskiej, której członkiem jest egzaminowany lekarz.

§ 25.

Okręgowa rada lekarska umieszcza adnotację o uzyskanej umiejętności w okręgowym rejestrze lekarzy i przechowuje w aktach osobowych lekarza kopię świadectwa umiejętności.

§ 26.

1. Lekarz, który ubiega się o uznanie programu szkolenia odbytego w kraju lub za granicą w całości lub w części za równoważny z programem zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, składa do ministra właściwego do spraw zdrowia wniosek w tej sprawie za pośrednictwem CMKP.
2. Do wniosku lekarz dołącza:
1) odpis prawa wykonywania zawodu;
2) dokument zawierający dane o miejscu odbycia szkolenia, okresie jego trwania i szczegółowe informacje o programie szkolenia, a w szczególności o zakresie teoretycznym i praktycznym szkolenia i informacje o jednostce szkolącej;
3) informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu lub innej formie potwierdzenia nabytej wiedzy i umiejętności praktycznych.
3. W celu przygotowania opinii dotyczącej równoważności programu szkolenia odbytego przez lekarza w całości lub w części z programem szkolenia zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, Dyrektor CMKP przekazuje dokumenty, o których mowa w ust.1 i 2, do komisji programowej, o której mowa w § 5.
4. Dyrektor CMKP przekazuje do ministra właściwego do spraw zdrowia dokumentację, o której mowa w ust. 2, wraz z opinią, o której mowa w ust. 3, w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia ich otrzymania.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia po otrzymaniu dokumentów, o których mowa w ust. 2, i opinii, o której mowa w ust. 3, dokonuje oceny tych dokumentów i wydaje decyzję w sprawie uznania programu szkolenia odbytego w kraju lub za granicą za równoważny w całości lub w części z programem zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia. Kopię decyzji przesyła się do CMKP.

§ 27.

Rozporządzenie wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.

MINISTER ZDROWIA

1) Minister Zdrowia kieruje działem administracji rządowej - zdrowie, na podstawie § 1 ust. 2 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 18 lipca 2006 r. w sprawie szczegółowego zakresu działania Ministra Zdrowia (Dz. U. Nr 131, poz. 924).

Uzasadnienie

W związku z wejściem w życie w dniu 23 kwietnia 2008 r. ustawy z dnia 12 marca 2008 r. o zmianie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. Nr 124, poz. 867) rozporządzenie Ministra zdrowia z dnia 27 czerwca 2007 roku w sprawie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych (Dz. U. Nr 124, poz. 867) utraciło moc. Przedmiotowa ustawa dokonała zmiany brzmienia upoważnienia do wydania przedmiotowego aktu prawnego, a w przepisie przejściowym dotyczącym utrzymania w mocy niektórych aktów wykonawczych nie wskazano tego aktu wykonawczego. Zgodnie zatem z zasadami techniki prawodawczej dotychczasowe rozporządzenie przestało obowiązywać, co w konsekwencji powoduje brak możliwości działania na jego podstawie.
Projekt rozporządzenia jest wykonaniem upoważnienia zawartego w art. 17 ust. 13 wspomnianej wyżej ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty. W stosunku do rozporządzenia z dnia 27 czerwca 2007 roku projekt ten wprowadza niewielkie zmiany uwzględniające postulaty zgłaszane do Ministra Zdrowia przez Towarzystwa Naukowe oraz określa skład i zadania Państwowej Komisji Egzaminacyjnej przeprowadzającej Państwowy Egzamin Umiejętności. Ponadto wprowadza możliwość uznania staży i szkoleń odbytych zarówno w kraju jak i za granicą.
Według ust. 1 art. 17 tej ustawy, lekarz może uzyskać świadectwo potwierdzające posiadanie umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych.
Lekarz uzyskuje świadectwo, o którym mowa w ust. 1, po odbyciu szkolenia i zdaniu egzaminu po jego zakończeniu.
Programy szkoleń opracowuje komisja programowa dla danej umiejętności. Program szkolenia opracowany przez komisję i zredagowany przez CMKP, Dyrektor CMKP przesyła do zatwierdzenia ministrowi właściwemu do spraw zdrowia.
Szkolenie może prowadzić podmiot, który zobowiąże się do przeprowadzenia szkolenia zgodnie z programem zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, zapewnia udział w szkoleniu, co najmniej 3 lekarzy posiadających świadectwo umiejętności lub tytuł specjalisty albo specjalizację II stopnia w odpowiedniej lub pokrewnej dziedzinie medycyny oraz udziela świadczeń zdrowotnych odpowiedniego rodzaju, w odpowiednim zakresie i liczbie, umożliwiających zrealizowanie programu umiejętności określonej liczbie lekarzy.
Wykaz umiejętności oraz programy zatwierdzone przez ministra właściwego do spraw zdrowia podaje się do publicznej wiadomości na stronie internetowej CMKP.
Wykaz rodzajów umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych określa załącznik nr 1 do rozporządzenia.
Przeprowadzenie egzaminu należy do CEM. Koszty szkolenia, egzaminu i wydania świadectwa ponosi lekarz. Wysokość opłat za szkolenie określa umowa zawarta pomiędzy podmiotem prowadzącym szkolenie a lekarzem.
Lekarz, który ubiega się o uznanie programu szkolenia odbytego w kraju lub za granicą w całości lub w części za równoważny z programem zatwierdzonym przez ministra właściwego do spraw zdrowia, składa do ministra właściwego do spraw zdrowia wniosek w tej sprawie za pośrednictwem CMKP. Minister Zdrowia wydaje w tej sprawie decyzję o uznaniu szkolenia.
System uzyskiwania umiejętności nie jest obligatoryjny.
Projekt rozporządzenia nie jest objęty zakresem prawa Unii Europejskiej.
Projekt rozporządzenia nie zawiera przepisów technicznych w rozumieniu przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 23 grudnia 2002 r. w sprawie funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych (Dz. U. Nr 239, poz. 2039 z późn. zm.) i w związku z tym nie podlega przedmiotowej notyfikacji.

OCENA SKUTKÓW REGULACJI (OSR)

1. Podmioty, na które oddziałuje akt normatywny
Lekarze, lekarze dentyści, towarzystwa naukowe, CMKP oraz CEM.

2. Konsultacje społeczne
Projekt rozporządzenia zostanie skierowany do konsultacji społecznych, między innymi: z Naczelną Radą Lekarską, Ogólnopolskim Związkiem Zawodowym Lekarzy, Ogólnopolskim Porozumieniem Związków Zawodowych, Sekretariatem Ochrony Zdrowia KK NSZZ „Solidarność”, Federacją Związków Zawodowych Pracowników Ochrony Zdrowia, Federacją Związku Pracodawców Zakładów Opieki Zdrowotnej oraz lekarskimi towarzystwami naukowymi. Projekt rozporządzenia, stosownie do art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalności lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414), zostanie również zamieszczony na stronie internetowej Biuletynu Informacji Publicznej Ministerstwa Zdrowia. Wyniki konsultacji społecznych zostaną omówione w niniejszej ocenie po ich zakończeniu.

3. Wpływ regulacji na zdrowie obywateli
Wejście w życie rozporządzenia spowoduje pozytywne skutki poprzez stworzenie nowych możliwości podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez lekarzy i lekarzy dentystów.

4. Wpływ regulacji na sektor finansów publicznych w tym budżet państwa i budżety jednostek samorządu terytorialnego
Zakładamy, że dla każdej umiejętności egzamin będzie odbywał się jeden raz w roku i przystąpi do niego ok. 100 lekarzy. Szacunkowy koszt egzaminu teoretycznego (testowego) dla jednej umiejętności wyniesie ok. 35.000 zł. Natomiast szacunkowy koszt egzaminu praktycznego dla jednej komisji wyliczony na podstawie kosztów poniesionych na przeprowadzanie praktycznych egzaminów specjalizacyjnych dla lekarzy i lekarzy dentystów w roku 2008, wynosi ok. 3.511 zł. Taka komisja jest w stanie przeegzaminować średnio 7-8 osób. Zatem średnio wydatki CEM na przeprowadzenie praktycznej części PEU przy 100 zdających wyniosą ok.49.154 zł. (14 komisji x 3.511 zł ), a na przeprowadzenie całego PEU dla 1 umiejętności wyniosą ok. 84.154 zł.( 35.000 zł-test + 49.154 zł-egzamin praktyczny). Z powyższych szacunków wynika, że koszt przeprowadzenia PEU dla wszystkich planowanych 55 umiejętności wyniesie ok. 4.628.470 zł. (55 umiejętności x 84.154 zł.) W związku z planowaną regulacją CEM poniesie powyższe koszty na organizację egzaminów umiejętności. Przystępujący do PEU lekarze będą wnosić na rachunek CEM po 700 zł za egzamin i po 50 zł za wydanie świadectwa. Opłaty te stanowić będą dochód budżetu państwa. Zwiększenie dochodu budżetu państwa z tego tytułu powinno stanowić uzasadnienie do poparcia wniosku CEM o zwiększenie budżetu CEM o ponoszone koszty związane z realizacją zadań związanych z przeprowadzaniem Państwowego Egzaminu Umiejętności.

6. Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejście w życie przedmiotowego projektu regulacji umożliwi podnoszenie kwalifikacji zawodowych przez lekarzy i lekarzy dentystów.

7. Wpływ regulacji na konkurencyjność gospodarki i przedsiębiorczość, w tym na funkcjonowanie przedsiębiorstw
Wejście w życie przedmiotowego projektu rozporządzenia wpłynie na konkurencyjność jednostek ochrony zdrowia w zakresie udzielania świadczeń wysokospecjalistycznych.

8. Wpływ regulacji na sytuacje i rozwój regionalny
Wejście w życie przedmiotowego projektu rozporządzenia nie będzie miało bezpośredniego wpływu na sytuację i rozwój regionalny.

Załączniki do rozporządzenia Ministra Zdrowia
z dnia……..(poz. …)
Załącznik nr 1
Wykaz umiejętności
1. Anatomia kliniczna
2. Andrologia
3. Angiologia inwazyjna
4. Bankowanie tkanek i komórek
5. Bronchoskopia
6. Chirurgia jelita grubego
7. Chirurgia ręki
8. Chirurgiczne leczenie otyłości
9. Cytologia ginekologiczna i kolposkopia
10. Diagnostyka i terapia płodu
11. Diagnostyka mikrokrążenia
12. Echokardiografia
13. Echokardiografia prenatalna
14. Endoskopia przewodu pokarmowego
15. Endoskopia w położnictwie i ginekologii
16. Epidemiologia szpitalna
17. Ginekologia dziewczęca
18. Genetyka onkologiczna
19. Hepatologia
20. Implantologia stomatologiczna
21. Inwazyjna Elektrofizjologia i Elektroterapia Kardiologiczna
22. Kardiologia interwencyjna
23. Kardiologia inwazyjna
24. Koordynacja pobierania i przeszczepiania narządów
25. Laparoskopia urologiczna
26. Leczenie oparzeń
27. Leczenie żywieniowe
28. Mikrochirurgia
29. Medycyna bólu
30. Medycyna hiperbaryczna
31. Medycyna lotnicza
32. Medycyna manualna
33. Medycyna morska i tropikalna
34. Medycyna prewencyjna i przeciwstarzeniowa
35. Medycyna rozrodu
36. Neurofizjologia kliniczna
37. Neuroultrasonografia
38. Ogólna diagnostyka ultrasonograficzna
39. Onkologia urologiczna
40. Organizacja ochrony zdrowia wojsk
41. Ortotyka i protetyka narządu ruchu
42. Orzecznictwo lekarskie
43. Orzecznictwo sportowo – lekarskie
44. Pediatria metaboliczna
45. Pediatryczna medycyna paliatywna
46. Psychiatria sądowa
47. Radiologia szczękowo-twarzowa
48. Radiologia zabiegowa
49. Rehabilitacja narządu ruchu
50. Rehabilitacja neurologiczna
51. Rehabilitacja w chorobach wewnętrznych
52. Rehabilitacja wieku rozwojowego
53. Rehabilitacja narządów zmysłu
54. Uroginekologia
55. Ultrasonografia ginekologiczno-położnicza
56. Uroultrasonografia